Voor velen, de kindertijd is een symbool van zuiverheid, onschuld, vitaliteit en vreugde: wie wil er niet om terug te gaan in de tijd waar alles was vreugde en liefde, en onze voornaamste zorg was om te weten wat Mom dessert had voorbereid? Maar wat als we de weerspiegeling van dit innerlijke kind dat in ons verborgen is blijven volgen?
Misschien is ons verlangen naar vernieuwing, geluk en waardering van de kleine details van het leven niet meer dan de noodzaak om stem te geven aan deze kleine wijsgeer die we van tijd tot tijd horen. Onze vitaliteit is een innerlijk kind dat tot ons spreekt Ouderdom is meer dan de fysieke reflex van ouderdom, het is een kwestie van houding.
Als we onze nieuwsgierigheid verliezen, zoals Saramago zou zeggen, zijn we geen kinderen meer. Misschien is dat de reden waarom we allemaal onze jeugd missen elke keer als we een kind zien glimlachen, omdat ze geen zorgen, geen verantwoordelijkheden heeft.
Een van de eisen van het volwassen leven is om je zorgen te maken over de toekomst: wat we vandaag doen, zal een positief resultaat hebben of niet na verloop van tijd. Daarom betekent volwassen zijn verantwoordelijk zijn voor je eigen daden en voor degenen die voor je zorgen.Houd dit altijd in gedachten, maar
vergeet je innerlijke kind niet, want dit leidt je ertoe creatiever te zijn, jezelf te vernieuwen en jong te blijven.
Dankzij haar blijven we niet geloven in het leven. Wanneer heb je voor het laatst nagedacht over wat je echt gelukkig maakt? Misschien is "The Little Prince" van Antoine de Saint-Exupéry een uitstekende les over wie we zijn: volwassenen die zichzelf zijn vergeten. Dankzij dit soort boeken, beseffen we dat alle
hebben we een innerlijke kind, dat maakt ons waarderen de kleine details, het aanvaarden van wie we werkelijk zijn
, en realiseert zich dat "wat essentieel is onzichtbaar voor het oog is." De volwassenen vertelde me te laten gaan van de pythons tekeningen open of gesloten, en een beetje meer te wijden mezelf geografie, geschiedenis, calculatie, grammatica ... volwassenen niet begrijpen niets van zichzelf, en het is vermoeiend voor de kinderen te geven uitleg.-Antoine De Saint-Exupery, het boek De kleine prins
Share Als we meer liberale met dat deel van ons dat ons vraagt om weg te komen van alles wat negatief is in de volwassen wereld te zetten, we beseffen dat het soms wat we je gelukkiger maken is verre van wat voor ons vanzelfsprekend lijkt. Op deze manier kan een onschuldige en jonge blik alles waarnemen lang voordat de volwassene wordt ondergedompeld in de gelijkheid van het dagelijks leven.Accepteer het kind in jezelf: kijk naar de wereld als voor de eerste keerVolwassenheid is niets meer dan een verandering van perspectief: als we de kinderen genieten van alles wat er om ons heen, en toen we volwassen worden we worden bang als er iets ongewoons gebeurt. En is het niet waar dat normaal ook kan bewonderen? Misschien is dit de sleutel: verwonder de wereld alsof we het voor het eerst zien as, als degene die op het punt staat de beste ontdekking van je leven te maken. Geniet van het leven, leer alles om je heen te waarderen.
Er is niets mis met ons kinderlijke zijoppervlak te laten zien. Dit betekent niet het opgeven van de volwassen kant, maar het vinden van een balans tussen de twee die ons beiden in staat stelt om te gaan met ons dagelijks leven, en het buitengewone te accepteren dat erin bestaat.
Het observeren van de wereld met de ogen van een volwassene is noodzakelijk, maar het schilderen van je details met ons innerlijke kind is ongelooflijk. "We zijn op zoek naar de afgrond van de ouderdom, en kinderen komen van achter en duwen ons"-Gómez De la Serna, van Greguerias-
Laten we redelijk zijn: luisteren naar onze innerlijke kind omdat ze meer les aan ons te geven dan we ons voorstellen, en ze leiden allemaal naar ons eigen geluk. Verlies niet de nieuwsgierigheid, de wens om te genieten en zelfs de onschuld: laten we de wereld als de kleine prins beschouwen en zo ver gaan als onze ogen ons niet toestaan te zien.