Door anderen geaccepteerd worden is een instinctieve en diepe behoefte.Wij mensen zijn sociaal van aard, bereid om in belangengroepen samen te werken en bedroefd door hun marginalisatie. Wanneer we worden buitengesloten, wordt een eeuwenoude waarschuwing diep in onze hersenen geactiveerd. We weten dat als we alleen zijn, we kwetsbaarder zijn voor het naderen van gevaar.Vandaar de angst om tegen de stroom in te zwemmen.
Hieruit ontstaat de riskante neiging om zich bij de massa te voegen zonder een eerdere reflectie. In het begin is het angstaanjagend om buiten de dynamiek te blijven die anderen aangaan. Het is alsof het de aankondiging is dat we in een isolement kunnen raken en daardoor worden onderworpen aan risico's die krachtiger zijn dan wijzelf.
"Denken tegen de stroom van tijd is heroïsch; om niet te zeggen gekte. "
- Eugene Ionesco -
De zorg van dit feit is dat er tijden zijn dat de grote sociale stroom tegen het redelijke en het gewenste indruist. Het meest voor de hand liggende voorbeeld, dat altijd ter sprake komt, is dat van het nazisme. Velen hebben zich bij deze ongezonde en onmenselijke beweging gevoegd, gewoon uit angst. Allen gingen in dezelfde richting en, hoe absurd het ook was, voor velen was het beter om deze keten te volgen dan weerstand te bieden.
Dit gebeurt niet alleen met grote historische feiten. Er zijn ook een oneindig aantal alledaagse situaties waarop we hetzelfde schema kunnen toepassen. Het gebeurt bijvoorbeeld in geval van misbruik van school of pesten. Hoewel velen weten dat dit gedrag verwerpelijk is, zijn ze stil of sluiten ze zich alleen bij de agressors aan om niet tegen de heersende stroming in te zwemmen. Wat kunnen we zeggen over deze angst? Is er een manier om het te vermijden?
Zwemmen tegen de stroom in: de angst om te denken en anders te zijn dan anderen
Op de een of andere manier worden we allemaal aangezet om een personage te creëren dat ons sociaal vertegenwoordigt. Dat betekent dat iemand ons vertelt hoe we zouden moeten zijn vanaf het moment dat we geboren zijn. Wat we wel of niet zouden moeten doen. Op welke manier moeten we ons gedragen. Niet altijd, of liever gezegd, vaak komt dit niet precies overeen met wat we willen zijn of doen. Om de maatschappij en cultuur te betreden, moeten we een beetje "faken". We moeten de wachtrijen respecteren, zelfs als we dat niet willen. Of leer te eten met servetten, zelfs als het nutteloos of te ingewikkeld lijkt. Het is de prijs die we moeten betalen om te worden geaccepteerd in een bepaalde sociale groep. Dat is de reden waarom we, als we deel uitmaken van de maatschappij, een of meer karakters vertegenwoordigen.
Waarom accepteren we deze spelregels? Gewoon omdat, als we dat niet doen, we in ruil daarvoor een afwijzing of terechtwijzing ontvangen. De anderen zijn niet bereid om te accepteren dat we doen wat we willen en tonen meestal een subtiel en krachtig verzet tegen elke andere positie dan de groep voorstelt.
Ze leggen limieten op die niet altijd worden uitgelegd of begrepen. In het begin leren we ons te gedragen volgens wat de normen van anderen dicteren, omdat we bang zijn voor het leed dat kan komen als we het niet doen. Groeien is het ontwikkelen van autonomie
Sommige mensen hebben nooit de gelegenheid gehad om het podium van de kinderen te overwinnen. Rule Als we kinderen zijn, regeren volwassenen. We wennen aan gehoorzamen, meestal zonder te weten waarom. Het goede en het kwade wordt als de enige waarheid doorgegeven, in het licht van onze mening, die erg weinig telt.
Groeien betekent begrijpen waarom normen, limieten en beperkingen. Het betekent ook beslissen in hoeverre het in onze wil past of niet.
En handel dan overeenkomstig. Om dit alles te bereiken, moeten we de angst om zelf te denken hebben verloren. Laten we onderzoeken wie we zijn, ongeacht het personage dat we leren vertegenwoordigen. Door onszelf als volwassenen te herkennen, merken we ook dat we de middelen hebben om ons te verzetten tegen datgene waarmee we het oneens zijn en tegen de stroom in te zwemmen.
Maar natuurlijk moeten we eerst weten waar we het over eens zijn. Dat maakt onze overtuigingen en overtuigingen zijn wat ons de kracht geeft om zo nodig tegen de stroom in te gaan. Helaas is het proces niet altijd volledig. Soms kiest de persoon ervoor om niet op te groeien. Het is hard werken, dat niet alleen inspanning en herhaling vereist, maar ook moed. Niet iedereen is bereid om het pad te bewandelen tussen het personage dat is gebouwd naar het echte. Niet iedereen wil van aangezicht tot aangezicht onder ogen zien, de angst die bestaat om in staat te zijn om jezelf te zijn. Degenen die slagen, krijgen vrijheid.
Ze krijgen ook de mogelijkheid hun lot te programmeren, de maatstaf van het reële dat hen toekomt. Foto credits: James Bullogh