De schrijver Facundo Cabral schreef wat we "een verslag van het leven" zouden kunnen noemen: "Je bent niet depressief, je bent afgeleid". Daarin gaat het over alles wat ons ontgaat en over alle onschuld van de eerste keer die volledig is bedorven door slechte ervaringen.
Hij spreekt van hoop, van strijd, van weten hoe pijn te herdefiniëren, van leven onder ogen zien met verantwoordelijkheid, maar zonder zoveel ernst, want daar beginnen we dingen te verwarren. Het spreekt over het omringen van onszelf met geschikte mensen en macht, nogmaals, het geven van betekenis aan ons bestaan alleen door liefde en contemplatie. Ze zegt dat als je leeft, niets echt zo belangrijk is ...
Heel vaak denken we dat we verdrietig zijn en ons ongelukkig voelen over iets concreets ... Omdat wat we dachten de motor van ons leven te zijn, uiteindelijk zou verdwijnen en we dus niets hebben dus vecht. We voelen ons depressief en waarderen niet wat we om ons heen hebben.
We voelen ons depressief als we niet zien wat er om ons heen is
"Afgeleid van het leven dat het bewoont. Je hebt hart, brein, ziel en geest ... Dus hoe kun je je arm en veracht voelen? Afgeleid van het leven om je heen: dolfijnen, bossen, zeeën, bergen, rivieren.
Val niet als je broer die lijdt voor een enkele mens wanneer er vijfduizend en zeshonderd miljoen in de wereld zijn. Bovendien is het niet zo erg om alleen te leven. Het gaat goed, ik beslis op elk moment wat ik wil doen en dankzij eenzaamheid ken ik mezelf, wat iets fundamenteels is om te leven.
Val niet voor je vader die zich oud voelt omdat hij zeventig jaar oud is en vergeet dat Mozes de Exodus op tachtig commandeerde, en Rubinstein speelde Chopin met een meesterschap op negentig. Om maar twee bekende gevallen te noemen. Je bent niet depressief, je bent afgeleid.
Dus je gelooft dat je iets bent verloren. Wat is onmogelijk, omdat alles aan jou is gegeven. Je hebt geen enkel haar uit je hoofd gemaakt, dus je kunt niets bezitten. Trouwens, het leven neemt geen dingen van je weg, het leven bevrijdt je van dingen. Het verlicht je zodat je hoger gaat, zodat je de volheid bereikt.
Van de baarmoeder tot het graf, we leven op een school, dus wat jij problemen noemt, zijn lessen. En het leven is dynamisch, dus het is constant in beweging, daarom moeten we alert zijn op het heden, daarom zei mijn moeder: 'Ik zorg voor het heden, de toekomst is Gods zaak'. Daarom zei Jezus: 'Morgen maakt niet uit, het zal nieuwe ervaringen brengen. Zijn eigen wil voldoet dagelijks. '
Je hebt niets gemist. Degene die sterft, ligt gewoon voor ons, want we gaan er allemaal heen. Bovendien is het beste de liefde die in je hart volgt. "
In het hele verhaal zegt Cabral dat wat we denken dat een depressie is, vaak alleen maar een afleiding is van de rest van de wereld. Hij gebruikt artistieke en poëtische perspectieven, omdat dat zijn werk is. Maar vanuit het oogpunt van de psychologie hebben zijn woorden logica en zijn ze logisch.
Soms voelen we ons zo door iets dat we ons onzeker voelen en vol van leegte en existentiële worstelingen. We zijn bedroefd door het verleden en daardoor beginnen we ongelooflijke situaties te vermijden. We wandelen samen met vrienden, we vermijden nieuwe mensen te ontmoeten, we willen niet vechten voor een nieuwe baan en beetje bij beetje vallen we in een depressie.
Mensen worden afgeleid door het negatieve
Onze gedachten en cognitieve schema's evalueren de wereld op eennegatieve manier, en als we niets doen, zullen we de dingen niet kunnen versterken en veranderen. We zijn gewend aan de schaduw en met deze monotone maar comfortabele melancholie. Wij geloven dat er geen andere manier is om te leven. We kijken televisie en snel denken we dat de wereld helemaal niet interessant is - omdat dat de echte wereld voor ons is, omdat het een tijdje geleden is dat we er echt naar toe zijn gegaan om het te zien.
Daarom zijn we niet echt depressief, maar afgeleid door negatieve dingen die ons de grootsheid van de wereld niet laten zien. Afgeleid door mensen die zich niet verliefd op iets laten worden, afgeleid door belachelijke vooroordelen, door herinneringen en door gebrek aan liefde.Laat deze afleiding vallen door de dingen die je depressief maken "Je kunt geen geluk vinden en het is zo gemakkelijk, je hoeft alleen naar je hart te luisteren voordat het je hoofd beïnvloedt, wat geconditioneerd is door geheugen en alles ingewikkeld maakt met oude dingen, met het vooroordeel dat het kost en ketens. Het hoofd dat verdeelt, dat wil zeggen, verarmt. Het hoofd dat dat leven niet accepteert, is zoals het is en niet zoals het zou moeten zijn.
Doe alleen waar je van houdt en je zult gelukkig zijn. Hij die doet waar hij van houdt, is veroordeeld tot succes, dat zal komen wanneer het zal komen, want wat moet zijn zal natuurlijk zijn en zullen komen.
Verzoen je voor jezelf, plaats jezelf voor de spiegel en denk dat dit schepsel dat je ziet een werk van God is; en beslis nu om gelukkig te zijn, want geluk is een aanwinst. Niet iets dat van buiten komt. Geluk is eigenlijk geen recht maar een plicht, want als je niet gelukkig bent, breng je bitterheid naar iedereen die van je houdt.
Eén man, die geen talent of waarde had om in te leven, had zes miljoen Joodse broeders gedood. Er zijn zoveel dingen te beleven en onze overgang op aarde is zo kort, dat lijden tijdverspilling is. "
Lijden is tijdverspilling. Natuurlijk kan niemand pijn gedurende het hele leven vermijden - en het kan verlammend werken, bijvoorbeeld het verliezen van dierbaren. Echter,
langdurig lijden is een optie die men kan kiezen om te leven of te negeren.
Het niet worden afgeleid door het negatieve is een optie,
omdat het ons leven bezighoudt en ons belet echte dingen te leven. Hiermee vergeet je uiteindelijk voor jezelf te zorgen, blijf het victimisme gebruiken om alles uit te leggen wat fout gaat en is natuurlijk depressief. Je bent niet depressief, je sluit een oogje dicht voor de tederheid en liefde om je heen en je bent te druk bezig om bijbedoelingen en tegenslagen te zoeken in alles en iedereen.
Je bent druk aan het denken over schuldgevoelens, degene die je gemaakt heeft,
en leeft alleen niet om te genieten van de wereld die altijd hetzelfde zal zijn, of het nu met jou is of niet. Jij bent het die moet beslissen hoe je het leven tegemoet gaat!Je bent niet depressief, je bent afgeleid. Maar vergeet niet dat onschuld ons opwindt, want alles is een spiegel en alles is een feest, maar daarvoor kunnen we geen bagage meenemen, die negatieve bagage met mensen en ideeën totaal onnodig.Nu weet je ...Dit alles leidt ons af, dus je bent niet depressief. Je bent gewoon afgeleid.