De taal die we gebruiken heeft een directe impact op onze manier van begrijpen en interpreteren van het leven. Mensen zijn zich nauwelijks bewust van dit onvermijdelijke effect, dus vallen we in de val om veel van onze negatieve ervaringen tot het uiterste te nemen. We doen dit alleen door de woorden die we gebruiken om ze uit te drukken te conditioneren.We gaan allemaal door tijden heen waarin we ons niet prettig voelen over hoe we ons gedragen, hoe we een situatie oplossen of hoe iemand ons slecht heeft doen voelen over hun woorden of daden. Soms worden we heel hard voor onszelf, zelfs zo ver dat we onszelf pijn doen en ons scherp beoordelen.Bovendien is het waarschijnlijk iets dat al tot het verleden behoort en niet echt een reële impact heeft op het huidige moment.
We voelen ons echter schuldig en we martelen onszelf. Laten we hier eens over nadenken ... De boycot tegen ons innerlijk zelf
"Het is allemaal mijn schuld. Ik ben de schuldige "is een zin vol negatieve connotaties
, die het vermogen van onze hersenen om te redeneren vertroebelt, omdat de emotie die het in onszelf produceert erg intens is. Toch blokkeert het al onze middelen en krachten om de situatie op een succesvolle manier onder ogen te zien, en komt met zekerheid tot het besluit dat we al het negatieve verdienen dat ons overkomt. We kunnen een vergelijking vinden tussen deze overtuiging en bijgeloof: irrationele overtuigingen waarin mensen hun incidenten beschuldigen van het morsen van zout, het breken van een spiegel of het vinden van een zwarte kat. Deze gevaren brengen een onvermijdelijk ongeluk en er kan niets tegen gedaan worden, zeggen sommige mensen. Mensen zijn verantwoordelijk - om niet te zeggen de schuldigen - voor de interpretatie die ze geven aan hun leven, hun acties en hun woorden.
Dit concept heeft een positieve connotatie en plaatst ons op een bevoorrechte plaats van interne controle. Daardoor verkeren we in een situatie die ons vatbaar maakt voor wat we willen oplossen, veranderen of verbeteren, of we ernaar streven of niet.
De valkuilHet gebeurt dat
als we geluk als aanvoerder van onze bestemming noemen, we ons niet langer verantwoordelijk voelen voor ons leven.
In feite zullen we precies aan de andere kant staan, op een plaats van externe controle, perfect om ons verdriet en glorie toe te wijzen louter aan het toeval of aan de tussenkomst van andere mensen. Het feit dat we ons positioneren en dan in een positie van interne controle blijven, kan worden bereikt en geïntegreerd in onze persoonlijkheid. Het is dan wanneer we ons niet realiseren dat onze ervaringen, positief of negatief, aan onze controle ontsnappen, ook al hebben we al onze inspanningen geleverd.
Vergeet niet dat een groot deel van uw persoonlijke prestaties van u afhangt
en dat de manier waarop uw interpersoonlijke relaties zich ontwikkelen in uw handen ligt. Wees niet verblind en neem licht van al je persoonlijke vaardigheden. Aan jou die ik niet weet (of ja), stop met crushen, vragen stellen, je schuldig voelen, stop met het verspillen van tijd met het waardig zijn van al het negatieve dat er gebeurt. Houd van jezelf en respecteer jezelf. Wees verantwoordelijk voor je eigen leven op een manier die je gevoel van eigenwaarde niet schaadt:
alleen dan kun je continuïteit geven aan alles wat essentieel is om te verbeteren, door te gaan en te veranderen wat je dwarszit.