Soms wacht ik op uw antwoord, uw woorden ... Ik heb niet geleerd dat het niet komt, of dat u ze op een andere manier kunt aanbieden, zoals afwezigheden, zoals hiaten die niet met letters en zinsneden zijn gevuld.Je stilte brengt over wat ik niet wil horen, en ik weiger je te horen spreken.
Het is laf om stilte het antwoord te laten zijn, maar soms is het wat we over hebben.Ik heb nog niet geleerd niets van je te verwachten, geen verwachtingen te hebben, te weten dat de leegte die je creëert jouw reactie is, is wat je me wilt vertellen. "Er zijn maar een paar dingen die oorverdovend zijn als stilte." -Mario Benedetti- "Ik leer je zwijgen niet ontcijferen." Ik kan de stilte die je achterlaat niet interpreteren als je een deur sluit en mijn gedachten laat vliegen, zin voor die woorden die je niet uitspreekt.
Ik wil dat je woorden formuleert en uitlegt welke zware stilte je creëert wanneer je weggaat wanneer je je mond houdt.
Je stilte creëert een afstand tussen ons, een afgrond die onmogelijk te doorkruisen is, een onverklaarbare scheiding die ik niet verdien, die ik niet begrijp en die ik hoe dan ook moet accepteren. Maar
je stilte is een pad dat is verdeeld in duizend mogelijkheden,en ik kan niet weten welke tegen je gedachten indruist. "Daar, te midden van die stilte, vond ik niet de eeuwigheid, maar een dood van tijd en een eenzaamheid zo diep dat de woorden zelf alle gevoel verloren." -Toni Morrison- "Wat ik weet over stilte" hun stiltes zijn niet altijd hetzelfde, ze veranderen zonder dat wij het merken.Er zijn de timide stiltes, waarin je niet tegen me durft te praten, maar je kijkt me in de ogen en je ogen spreken voor zich. "Er zijn de ironische stiltes", wanneer je in de mijne staart en glimlacht zonder iets te zeggen.
Er zijn stiltes afgeleid, wanneer ik een vraag stel en je me niet hoort omdat je hier onbedoeld bent. En bovenal, er zijn medeplichtigheids stiltes
, die hun ziel opnemen met lippen die geen woorden uitspreken. Maar deze stilte, wat ons op dit moment scheidt, brengt andere dingen over, die we niet durven te beslissen en die een diepe kloof heeft gecreëerd tussen wat we hebben en wat we willen. En hoewel ik niets anders verwacht, twijfel ik nog steeds of ik al je zwijgen heb begrepen.
Mijn antwoord op je stilte
Ik kan duizenden antwoorden vinden op je stilte, maar ik kan maar op één manier reageren: vertel me wat je denkt, wat je zorgen baart, ik sta aan jouw kant om je te helpen, om je te begrijpen. Als je een knuffel nodig hebt, zal ik geven, als je een kus nodig hebt, geef ik je er honderden, en als je gewoon wilt dat ik luister, doe ik het, vraag me gewoon om te zeggen wat je bedoelt.Ik kan op veel manieren reageren, ik kan mijn zwijgen in ruil voor de jouwe, maar ik wil geen nog grotere kloof tussen ons creëren. Ik kan blijven proberen je stilte in woorden te veranderen. Of ik kan het negeren en blijven praten zonder een antwoord.
Ik respecteer je stilte en ik wil dat je mijn onzekerheid respecteert, mijn behoefte om te weten, om je gedachten te kennen. De antwoorden die je stilte me geeftAls je weggaat zonder iets te zeggen, fluistert je stilte tegen me dat je me niet langer wilt. Als je niet op mijn berichten reageert, zegt je stilte me dat het je niet uitmaakt hoe ik me voel of wat ik denk. Als ik je vraag wat je denkt en je antwoordt niet, dan zegt je stilte me dat er iets is dat je me niet wilt vertellen. Het kan zijn dat de antwoorden die u met uw stilzwijgen wilt geven niet deze, maar anderen zijnmaar ik kan niet weten wat ze zijn als je me niet helpt te begrijpen wat je niet zegt. Ik herinner me nauwelijks de echo van je woorden, ik hoor ze niet meer, je beweegt voor me als een geest, als iemand die ik niet herken, en het is jouw stilte die me suggereert wat je niet in woorden kunt zeggen.
En als je de deur weer achter je sluit zonder een enkel woord te zeggen, sluit het voor altijd, kom niet terug, want het zal op dit moment zijn dat je zult beseffen dat je gewoon vaarwel wilde zeggen."Woorden verschijnen nooit wanneer wat we te zeggen hebben de ziel overstromen." J -Julio Cortazar-