We zijn allemaal veerkrachtig in het accepteren van situaties of mensen die niet aan onze verwachtingen voldoen. We willen dat alles gebeurt in de tijd en omstandigheden die we willen. We vergiftigen onszelf met het "ik accepteer het niet", het genereren van lijden met onze weerstand en het stoppen van alles wat natuurlijk zou moeten vloeien in zijn loop.
We moeten begrijpen dat het accepteren van een situatie zoals die zich voordoet, geen plaats biedt aan zichzelf, maar eerder probeert te begrijpen dat alles zijn tijd heeft, en dat alles is zoals het hoort te zijn. Als we met alle mogelijkheden handelen zodat deze situatie zich op één manier presenteert, en hetzelfde in een andere, zal niets ons vooruit helpen door niet te accepteren, omdat dat het niet zal veranderen, als we eenmaal alle spanning hebben gelost, weerstand tegen de aard van het moment.
Accepteren is begrijpen dat het bestaat, op een punt dat niet gewenst is, dat will we zullen doen wat nodig is wanneer mogelijk, zonder verwachtingen te creëren maar geduld hebben in zijn natuurlijke manifestatie. Laten we ons een situatie voorstellen waarin we zijn ontslagen van werk, in een tijd waarin we ons veilig voelen, we een huis, auto of iets anders financieren, en als we geen andere baan vinden, zullen we wat problemen hebben.
We verpakken onszelf in een sluier van verontwaardiging en opstand, niet de situatie te accepteren, zal het niet veranderen in absoluut niets. Eerst moeten we accepteren dat we werkloos zijn, ten tweede zullen we ons best doen om de situatie te veranderen door naar nieuwe posities te zoeken, accounts te bewaren en zelfs opnieuw te onderhandelen, ten derde zullen we wachten zonder bang te zijn dat de resultaten verschijnen in hun tijd. Raak het hoofd tegen de muur met het "niet geaccepteerd", dit moet "nu" veranderen, zal de situatie alleen maar kritischer maken. Accepteren is stoppen van de interne strijd, alles bezitten in onze tijd en op onze manier
Dit is een saboteurmechanisme van onze rust en verovering.
We moeten onze focus op het doel houden, gefocust blijven, maar zonder de angst die er moet zijn. Het leven zelf streeft of verzet zich nergens tegen en het gebeurt in perfecte harmonie, alles in zijn tijd. Accepteren is je overgeven aan een nieuw moment, in het besef dat niets in het leven onveranderlijk, permanent is. Dit verzetten blokkeert de natuurlijke stroom van dingen. Wanneer we licht handelen, stroomt alles en altijd naar een betere conditie.
Het is het leven dat zijn perfecte deel doet. Als we onszelf niet afvragen: "Waarom gaat dit met mij gebeuren," of "Ik heb het niet zo gepland", en gewoon accepteren dat we geen controle hebben over het leven, dan hebben we de vrijheid van "acceptatie" en ervaren we de natuurlijke schoonheid van leven. Uit het boek "The Power of Now" van Eckhart Tolle, verlaat ik deze passage voor reflectie.
"Het leven is nu. Er is nooit een tijd geweest dat je leven nu niet meer is gegaan, en er nooit zal zijn. Wat de inhoud van het moment ook is, accepteer het alsof je het gekozen hebt. Werk altijd met hem, niet tegen hem. Maak hem je vriend en bondgenoot, niet je vijand. Dit zal je hele leven op wonderbaarlijke wijze transformeren. "