Eigen vermogen vormt de basis van de meeste relaties die we onderhouden. Aan de andere kant weten we allemaal dat total equity een utopie is. Het is nooit mogelijk om een perfecte balans te vinden tussen wat is gegeven of wat is ontvangen en om het te maken, wanneer het in onze handen ligt, meer te ontvangen wat het verdient of het meest nodig heeft. Wanneer echter een duidelijke asymmetrische wederkerigheid prevaleert, is er in veel obligaties een grote verslechtering.
We kennen allemaal een of meer mensen die alles geven voor anderen, die alles delen wat ze hebben. Mensen aan wie, voor alles wat ze geven, het moeilijk is om op dezelfde manier te antwoorden. Het is ook redelijk dat het onmogelijk is om volledige gelijkheid vast te stellen in wat iedereen levert. Het is ook niet wenselijk dat dit zo is: het zou meer met rekenen te maken hebben dan met spontaniteit.
Aan de andere kant is het concept "geven" erg breed. Het betekent het geven van andere materiële of spirituele goederen. Hierin vinden we affectie, tijd, luisteren, etc. Als een asymmetrische wederkerigheid de overhand heeft, is het gebruikelijk dat een van de partijen zich comfortabel voelt en geen moeite doet om te beantwoorden. Dit is een houding die vooral belangrijk wordt in paarrelaties. "Een onrecht toestaan betekent de weg vrijmaken voor alles wat volgt." -Willy Brandt-
De oorzaken van asymmetrische wederkerigheid
Het is de moeite waard om ons af te vragen waarom soms relaties worden gevormd waarin deze asymmetrische reciprociteit is geïnstalleerd. De meest voorkomende is dat dit fenomeen het resultaat is van twee soorten situaties. In beide
is het idee ontstaan dat een van de betrokkenen een grotere capaciteit heeft, of een grotere plicht heeft, ten opzichte van de ander of anderen.
De eerste situatie doet zich voor wanneer er een persoon is met een of andere speciale kracht. Je hebt bijvoorbeeld meer probleemoplossende vaardigheden, hebt meer kennis, of bent gewoon emotioneel sterker dan degenen om je heen. Deze speciale deugd eindigt het spelen tegen die persoon. Anderen verwachten dat het degene is om het op te lossen, zich te oriënteren, enz., Zonder iets te compenseren voor hun bijdrage of uitputtingsslag. Dit soort situaties strekt zich soms uit tot overheidsmaatregelen. Dit wordt "welzijn" genoemd. Het is gebaseerd op het idee dat een persoon, omdat hij of zij een of andere kwetsbaarheid heeft, niet hoeft overeen te komen met wat hem wordt toegeschreven.
Hoewel er situaties zijn waarin deze asymmetrische wederkerigheid gerechtvaardigd is, geldt dit alleen voor zeer specifieke omstandigheden
en op een tijdelijke manier. Wanneer de meest kwetsbaren verplicht zijn om te doneren De tweede situatie waarin meestal asymmetrische wederkerigheid wordt ingesteld, is het tegenovergestelde.
Het gebeurt wanneer een van de partijen wordt veracht of ontdaan van zijn waardigheid.
Dan wordt het idee gevormd dat ze haar alles moet geven in ruil voor heel weinig, omdat haar behoeften op de een of andere manier minder belangrijk zijn dan die van anderen. Dit is wat er in de geschiedenis is gebeurd met tot slaaf gemaakte mensen. Vervalste ideeën op grond waarvan, omdat iemand een bepaalde huidskleur heeft of omdat hij tot een bepaalde cultuur behoort, er geen rechten zijn. In deze gevallen dient de indiener alleen te geven, zonder iets terug te verwachten. Dit gebeurt ook in veel menselijke relaties, vooral in familie- of koppels relaties.
We hebben het idee gevestigd dat de meest kwetsbare of kwetsbare partij meer verplichtingen heeft dan de ander of de anderen.
Iemand die geen beroep heeft gestudeerd, dient degenen die dat wel doen. Of we stellen ons voor dat degenen die het meest onveilig zijn zich aan anderen moeten onderwerpen om hun acceptatie te verkrijgen. De effecten van asymmetrische wederkerigheid Hoewel er altijd een asymmetrische wederkerigheid is in menselijke relaties, heeft het op de een of andere manier, wanneer het onevenredig is, zeer schadelijke gevolgen voor de betrokkenen.
Wat het uiteindelijk doet, is het creëren van onrechtvaardige en schadelijke omstandigheden.
Oneerlijk omdat de ene persoon een instrument van de ander wordt en schadelijk omdat dit gebrek aan wederkerigheid een vorm van geweld is, die ook geweld genereert. In alle gevallen, inclusief die van de staat, wordt degene die verplicht is te geven zonder te ontvangen, uitgebuit.
Dit ogenschijnlijke evenwicht kan al geruime tijd relatief stabiel worden gehouden, maar vroeg of laat zal de ontevredenheid toenemen, waardoor het valse saldo vaak teniet wordt gedaan. Voor degenen die domineren, draagt asymmetrische wederkerigheid sowieso ook niet veel bij. Je kunt heersen of vertrouwen op iemands gratis goede diensten, maar op de een of andere manier degradeert je ook en soms word je nutteloos. Het brengt je ook in een staat van nood. Wat zou er van de meester worden zonder zijn slaaf? Wat blijft er over van degene die overheerst als hij niet langer zijn meester is?
