Dit is een echte puzzel voor de wereld van de psychologie. Begrijpen waarom de cultus en obscure fascinatie rond de figuur van Charles Manson een van de grote uitdagingen is die de wetenschap van gedrag en persoonlijkheid al lang heeft geprobeerd te ontrafelen. Charles Manson, die de fanatieke leider van de " Family" was, ziet zijn volgelingen na zijn dood weer opstaan.Dit is ongetwijfeld verontrustend. Het probleem is echter niet nieuw; sinds de media-onderzoeken in de vroege jaren zeventig werd er onmiddellijk iets opgemerkt door psychologen, psychiaters en journalisten die de zaak volgden. Manson was in staat om een soort psychologische fascinatie te orkestreren waarmee hij zijn leerlingen kon laten doden voor hem, en waardoor hij erin slaagde een groep vrome volgelingen rond zijn figuur te krijgen."Mijn vader is een gevangenis, mijn moeder een systeem, ik ben wat je mij hebt aangedaan. Ik kijk naar ze en zeg tegen mezelf: je wilt me vermoorden en ik ben al dood. Mijn hele leven ben ik dood geweest. "- Charles Manson -" In 2014 kreeg Charles Manson een vergunning om te trouwen terwijl hij zijn levenslange gevangenisstraf uitzat. " De verloofde was Afton Burton, een zesentwintigjarig meisje met wie ze correspondent was sinds ze zestien was. Hoewel het huwelijk nog nooit is gevierd, kunnen we beelden van beide zien, waaronder de esthetische transformatie van het meisje toen ze ervoor koos meer op haar idool te lijken, haar hoofd te scheren en het beroemde kruis op haar voorhoofd te tatoeëren.
Dit feit, de omstandigheden van de moorden zelf en de onbegrijpelijke en onrechtvaardige sekte rond Manson, vinden nu na zijn dood een nieuwe vonk van energie. Het gewicht van zijn naam blijft groeien, waardoor twijfels ontstaan die experts proberen te verhelderen. In de geschiedenis van de criminologie is er iets dat zich herhaalt: het kwaad trekt aan, de moordenaar verleidt en, wat nog duidelijker is, de grote moordenaars of aanstichters, zoals in het geval van Manson, blijven scripts verkopen en inspireren de wereld van film en televisie. Karakter van Charles Manson
Iets waar criminologen het mee eens zijn, is dat er vandaag nog steeds misvattingen bestaan over de Manson-figuur.
Als we denken aan het meest voor de hand liggende voorbeeld van seriemoordenaar, komt de meesten van ons meteen zijn gezicht te binnen. In de geschiedenis van de criminele wereld zijn degenen die het duidelijkste voorbeeld van deze categorie vertegenwoordigen twee veel minder bemiddelende namen: Ted Bundy en 'Killer Clown' John Wayne Gacy. Was hij echt een seriemoordenaar?
Charles Manson was geen seriemoordenaar, en hij viel nooit echt in die categorie.Vanuit psychologisch oogpunt is het geval van "
Familie
" ongetwijfeld een van de meest opvallende gevallen om verschillende redenen. Manson stichtte, overtuigde en manipuleerde zijn discipelen om een reeks moorden te begaan geleid door een zeer specifieke geheime code: "Helter Skelter". Deze voorwaarden vormen niets meer dan de titel van een Beatles-nummer, een lied dat sprak over de moeilijkheden van liefde, maar voor hem was het iets anders. Dit was de rechtvaardiging voor een apocalyptische raciale oorlog, en het was zijn obsessie en inspiratie.
De misdaden hebben plaatsgevonden voor twee nachten, dat wil zeggen, het was geen impuls, het was geen handeling van een kortstondige delirium.
Er was planning en, wat meer indrukwekkend is voor de experts, Manson heeft zijn discipelen ertoe aangezet nieuwe moorden te plegen. Hij liet hen niet nadenken over de daden die ze hadden begaan, en zijn overtuigingskracht en manipulatie waren absoluut en perfect. Hij kon een absoluut emotionele kilheid in zich bewaren. Later, eens in de gevangenis, waren pogingen om de psychologische aspecten van Mansons persoonlijkheid te begrijpen bijna constant. We kunnen zeggen dat was er nooit een duidelijke en objectieve diagnose was over de soorten aandoeningen die hij had. Eén ding waar veel analisten het echter over eens waren, was dat het twee zeer verschillende dimensies had: frustratie en conflicten.
De kinderjaren van mishandeling, ontbering en sociale diensten die hem volledig verwaarloosden leidden ertoe dat hij vroegtijdig probeerde te overleven door middel van misdaad.
De voortdurende uitdaging en minachting voor autoriteit was een constante in haar leven. Later kwamen megalomanie, de vorming van een psychopathische persoonlijkheid en het Kakon-syndroom of de grote angst. Er was echter iets dat psychiaters opmerkten in Charles Manson: zijn grote vermogen om mensen emotioneel onder controle te houden. Een middel waarmee hij zijn ego voedde, hij vormde een referentiegroep (familie) waaraan een samenleving die hij verafschuwde, was verbonden en waarmee hij werd geconfronteerd.ShareWaarom de aantrekkingskracht en aanbidding van Charles MansonSheila Isenberg was een van de eerste psychiaters die redenen vond die deze fascinatie konden rechtvaardigen rond een figuur die zo donker is als Charles Manson;iemand die zich 'de profeet van Satan' noemde. Dr. Isenberg stelde verschillende psychologische theorieën voor in haar boek "Women Love Men Who Kill". Ze zijn als volgt:
Mensen met een laag zelfbeeld Een eerste verklaring verwijst naar 'hyper empathy syndrome'. Het komt voor bij vrouwen met een zeer laag zelfbeeld die alleen in contact komen met relevante figuren, mensen van naamsbekendheid die hen een gevoel van waarde bieden. In dit geval is
het verbinden met een bekende moordenaar die invloed heeft gehad op de samenleving een manier om haar leegte te koesteren
en zich veiliger en belangrijker te voelen. Bovendien geeft hun overmaat aan empathie hen een diepere connectie met de persoon, tot het punt van rechtvaardiging van de verkeerde daden van de moordenaar. Het "homicidol" -effect
Het "homicidol" -effect bestaat uit twee termen "moorddadige + idolen". Het vertegenwoordigt zeker de figuur van Charles Manson, evenals Jack the Ripper, Hannibal Lecter, enzovoort. Soms ervaren sommige mensen een aantrekking / bewondering voor mensen (echte of fictieve) die bekend staan om het uitvoeren van daden van groot geweld. Verre van het afwijzen van hun acties, veranderen ze ze in afgoden en figuren om te respecteren.
Dit verschijnsel komt volgens de psychiaters Micael Dahlén en Magnus Söderlund meestal voor bij succesvolle vrouwen met een goede academische achtergrond en een goede sociale status. Dit is echter iets heel gebruikelijk in onze samenleving. Vergeet niet dat de figuur van Charles Manson bands als Guns N 'Roses of Marilyn Manson inspireerde."Hypristophia"
Hypristophia is een term in de forensische psychologie die mensen definieert die, zowel psychisch als erotisch, worden aangetrokken door "gevaarlijke" personen.
Verre van normaal gedrag, dit verlangen en dit soort aantrekkingskracht, ongebruikelijk en vooral niet onredelijk, valt zeker in de categorie van parafilieën. Tot slot, als we ergens zeker van zijn, is het dat de figuur van Charles Manson (tot onze verrassing) lange tijd zal blijven staan geregistreerd in het sociale, criminele en culturele domein.Vandaag de dag blijft de naam "Charles Manson" winst genererenen verwachten haar erven dat hun geheugen lang aanwezig blijft om winstgevend te zijn. In die zin lijkt het niet moeilijk te zijn: onlangs heeft Tarantino een film al genoemd en ook nieuwe boeken worden verwacht.