Eén vraag. Kun je je voorstellen wat er zou gebeuren als de emoties zich konden verbergen voor andere verschillende emoties? Wat kan er nog meer gebeuren als er negatieve emoties zijn die zich kunnen verbergen in positieve emoties? Zouden we hen kunnen zien? Laten we eens nadenken over het worstcasescenario. Een van de ergste emoties vermomd als een van de beste: wat zou er gebeuren als angst liefde verving?Liefde, begrepen als een romantische liefde: deze "Big Bang" van emoties die worden opgewekt tussen twee mensen within, waarin aantrekking, betrokkenheid, intimiteit en passie zouden zijn. Een fenomeen dat zelfs de laatste cel van ons lichaam beïnvloedt, uiteraard van invloed op onze geest, onze emoties en zelfs onze smaak en voorkeuren.
Hoe kan angst zich verbergen binnen zo'n emotie? Laten we ons voorstellen: leef in liefde en angst. Is liefde niet per slot van rekening een daad van moed en vrijgevigheid jegens ons en de ander? Misschien moeten we de doeken op tafel leggen en duidelijk definiëren wat het betekent om angst als een vermomming te gebruiken. Laten we het op een andere manier zeggen.Wat zou er gebeuren als de emotie die ons liefde laat voelen angst is?
Wanneer angst wordt aangetoondTen eerste de vraag van miljoen dollar:
Waarom vrezen?
Welnu, we moeten eerlijk zijn tegenover onze menselijkheid en toegeven dat deze emotie ons sinds het begin van de tijd heeft vergezeld, waardoor we ons kunnen ontsnappen of vechten om te overleven. Dus, geconfronteerd met een emotionele gebeurtenis zo sterk als liefde, is het normaal dat onze angsten worden geactiveerd, ons waarschuwend dat een verandering slecht zou kunnen zijn.Op die manier, als iemand het heel gemakkelijk activeert, komt het omdat angst niet langer het nut heeft dat het eerder had. Vandaag reageren we onevenredig op niet-bedreigende gebeurtenissen. Met andere woorden, we noemen het slechte gebeurtenissen die ons alleen maar goed kunnen doen.We zeggen vaak dat angst ophoudt nuttig te zijn als ze ons verlamt, waardoor we niet kunnen genieten, lijden of alleen maar kunnen leven.
De
verhalen over verlatenheid, abrupte termen, pijn en lijden laten een stempel op ons drukken en stellen ons begrip en ontvangen van liefde in stand.We worden dwangmatig, bang voor liefde, proberend te ontsnappen aan het vermeende lijden dat een relatie met zich meebrengt, of zelfs aan dat leed waarbij eenzaamheid betrokken is en niet alleen voelt.De vermommingen van angstWe hebben de eerste sleutels al gezien. Echter, als angst zo gemakkelijk wordt geactiveerd en liefde in staat is om het te activeren vanwege onze eerdere mislukkingen ... Hoe manifesteert het zich? Laten we enkele voorbeelden bekijken.De "zoektocht naar liefde".
Integendeel, de favoriete vermomming van de angst voor eenzaamheid, van alleen zijn. Angst vanwege de clichés die op ons worden gezet, zoals "alleen zijn is vreselijk". Deze angst neemt een andere proportie aan wanneer, al dan niet bewust, het dwingt tot het dwangmatig zoeken naar een partner om deze vreselijke eindbestemming te vermijden. We lopen een groot risico: proberen liefde, de ontvanger, de ontwikkeling en het ontvouwen ervan te beheersen.
Twijfel. Laten we zeggen dat liefde klopte op onze deur en we openden het met alle moed. Een schaduw besluit echter in onze geest te verblijven, in een van zijn favoriete vormen;Is dit mijn moment? Ben ik aan het haasten? Is dit wat ik echt wil?
- In dit geval verbergt de angst om lief te hebben zich niet. We weten wat er mis is gegaan en we voelen dat deze twijfels de manier zijn waarop onze emotionele littekens een teken van leven geven.Overdreven perfectionisme.Die intuïtie waarin we een absolute urgentie voelen en die de partner moeten bevredigen en behagen, en zelfs onze persoonlijkheid moeten veranderen; dit allemaal"Alles werkt". Alleen al om onszelf in te beelden verlaten onze instortingen in de wereld.Het is de angst die verbonden is met onze meest menselijke kant: de angst voor verlies,
- die de mensen bedreigt die van vitaal belang zijn voor ons bestaan. En die angst verspreidt zich als we onze partner laten infecteren.Accepteer of vecht?Op het punt waar we weten waarom en hoe, is de logische vraag: zijn we alleen in gevaar? Helemaal niet. Het is echter noodzakelijk dat we ons bewust zijn van onze menselijkheid voordat we gaan nadenken over angst of liefde.Onze behoefte aan liefde en onze angsten als mensen. Mogen we begrijpen dat angst altijd aanwezig zal zijn en dat we het kunnen accepteren en ervoor kiezen lief te hebben, of niet.We vinden snel iets dat ook onafscheidbaar is van het leven en de menselijke conditie: tijd. Het kan voor de hand liggen en zelfs eruitzien als een "valstrik", maar toch blijft het een van de hoogste kaarten.Tijd
- en zijn helende vermogen beïnvloeden ons meer dan we ons kunnen voorstellen, en helpen ons om vanuit een ander perspectief de gebeurtenissen te observeren die hebben geleid tot de angsten die ons vandaag achtervolgen.Eindelijk,we zijn individuele mensen, met onze kennis en persoonlijke wijsheid.En bovenal, onze oneindige capaciteit voor liefde en onze onverzadigbare wil om bemind te worden, om iets te integreren en gewaardeerd te worden.De liefde die we voelen, toegevoegd aan alles wat het inhoudt, geeft ons het buitengewone vermogen om terug te keren naar de liefde.
En wie is er beter dan hij om eenzaamheid, twijfel en
verlies exp bloot te leggen, terug te keren naar de liefde?Zeker, op deze manier zullen we de angst verstikken met onze liefde, en niet andersom.