Het diagnostisch handboek (DSM) van de American Psychiatric Association bestaat uit 8 typische parafilieën en ongeveer 7 niet-gespecificeerde parafilieën. Tot de meest voorkomende typische parafilieën behoren fetisjisme, fetisjistisch travestie, exhibitionisme, voyeurisme, pedofilie en seksueel masochisme.
Het hebben van een neiging of zelfs een volwaardige interesse in een of meer van de bovengenoemde categorieën vormt op zich geen klinisch syndroom. Dat wil zeggen, als een persoon begeerte voelt of een intense seksuele fantasie heeft over een atypisch object, sensatie of seksuele oefening, betekent dit niet dat het een probleem is. Maarwat een stoornis kan veroorzaken, is het bewijs dat parafieus een disfunctie of een emotioneel conflict veronderstelt voor de persoon die eraan lijdt.
Wat is exhibitionisme?
Exhibitionisme is de blootstelling van de geslachtsorganen aan een onbekende persoon met het doel seksuele opwinding te bereiken.Deze praktijk omvat het afwijken van de seksuele handeling, aangezien het genotgevoel wordt verkregen door de geslachtsorganen aan derden te tonen, die in de meeste gevallen vrouwen of kinderen zijn. Er is bijna nooit een volgende poging om deel te nemen aan seksuele activiteiten met de vreemdeling van de exhibitionist, zodat ze zelden verkrachting plegen en meestal geen stoornis ontwikkelen. Rep De persoon die exhibitionisme beoefent, in plaats van een seksuele ontmoeting te zoeken, onderdrukt het
; het beëindigen voordat het zelfs begint. Seksuele opwinding vindt plaats door mentale anticipatie op de situatie, een sensatie vergelijkbaar met die van masturbatie.
Op dit puntis het belangrijk om de tentoonstelling te onderscheiden van exhibitionisme.
Het concept van tentoonstelling impliceert, in tegenstelling tot het exhibitionisme dat criminologisch en medisch wordt afgebakend, geen houding van seksuele inhoud, omdat het puur en uitsluitend bestaat uit het tonen van iets in het openbaar (Ripolles, 1982). Sommige mensen worden gekenmerkt door geluidsproductie. Het is als een aangeboren toestand in hen en het maakt ook deel uit van hun exhibitionistische toestand; ze weten niet hoe ze kunnen genieten of lijden in stilte, ze storen anderen gewoon. Delen
Waarom zijn er mensen die hun genitaliën graag in het openbaar laten zien? Normaal pronken begint in de adolescentie. De meeste exhibitionisten zijn getrouwde mannen, maar met een vaak confronterend huwelijk.Ongeveer 30% van mannelijke gedetineerde mannelijke daders zijn exhibitionisten.
Ze neigen ertoe dit type gedrag in de loop van de tijd te bestendigen en tussen de 20 en 50% wordt meer dan één keer vastgehouden.
De oorzaken van exhibitionisme zijn de vorming van ontoereikend leren,door de verwachte seksuele stimulus, die de man of vrouw zou zijn, te vervangen door andere externe stimuli. Bij de ontwikkeling van deze parafilie is het vaak zo dat
een ontoereikende stimulus wordt geassocieerd met een sterke seksuele activering van het individu which, die op andere momenten een seksueel geconditioneerde stimulus kan worden. Deze situaties komen meestal voor tijdens de adolescentie (Muse en Frigola 2003).Latere ervaringen van conditionering door middel van fantasieën en masturbatie zouden deze seksuele reacties versterken. In feite zijn er factoren die een individu vatbaar maken voor exhibitionisme, zoals moeilijkheden bij het vaststellen van een interpersoonlijke seksuele relatie of een gebrek aan zelfrespect.
Van de verschillende oorzaken is vastgesteld dat exhibitionisten meestal verlegen individuen zijn,die zich niet gemakkelijk kunnen verhouden tot vrouwen. Dus, bij sommige exhibitionisten komen het verlangen en de handeling voor wanneer ze door emotionele crises gaan. Desondanks vertonen ze een normaal sociaal-cultureel en intelligentieniveau.
Aan de andere kant zijn het meestal geen gevaarlijke individuen en proberen ze ook hun slachtoffers niet te mishandelen. Integendeel, de meesten reageren onveilig en vluchten als hun aanbod overeenkomt. Het is zijn verlangen om het slachtoffer te verrassen, reacties van angst, walging of nieuwsgierigheid uit te lokken,aldus een gevoel van meesterschap te ervaren. De reactie die ze het meest haatten, is die van spot of onverschilligheid.
De exhibitionisme van de emotie is om haar naakte lichaam in de spiegel kijken en denken, als iemand de lift nu belt, zal geen tijd te geven om me aan te kleden. ShareAlgemene criteria en dwangmatig factoren in
exhibitionisme Volgens DSM, de criteria voor de diagnose van exhibitionist stoornis zijn twee indicatoren:seksuele fantasieën terugkerende en zeer spannend,seksuele driften, of gedragingen met betrekking tot de blootstelling van geslachtsorganen zich naar een vreemdeling die dit niet verwacht voor een periode van ten minste zes maanden.
De fantasieën, seksuele drang of gedragingen veroorzaken klinisch significante mate lijden ofmaatschappelijke betrokkenheid, professionele
of andere belangrijke werkterreinen van het onderwerp.
Hoewel er niet veel studies over het onderwerp zijn, wordt aangenomen dat de exhibitionist bepaalde voorbeelden van seksuele ontwikkeling van kinderen niet heeft overwonnen. Men kan zeggen dat degenen die exhibitionisme beoefenen, lijden aan een bepaalde seksuele onvolwassenheid. Hoewel het paradoxaal kan zijn, wordt geschat dat de exhibitionist lijdt aan bepaalde kenmerken van inferioriteit, zelfacceptatie en relatiestoornissen. Ze zijn vaak impulsief en asociaal.
- Iets dat is onderzocht en gevalideerd, is datexhibitionisten hun genitaliën blootstellen aan mensen die niet bekend zijn met sterke dwangmatige verlangens.
- Ze zijn zich bewust van hun behoefte om de kijker te verrassen, te beïnvloeden of er indruk op te maken. De meeste mensen die lijden aan deze parafilie hebben ideeën, gedachten, impulsen, of aanhoudende karakter beelden die ze beschouwen opdringerig en ongepast en die ervoor zorgen dat angst of een aanzienlijke ongemak.Dit emotionele ongemak zorgt ervoor dat de exhibitionist deze dwanggedachten tegengaat door hun eigen geslachtsdelen in het openbaar aan onbekende mensen bloot te stellen.
Sensualiteit en exhibitionisme zijn twee concepten die de adolescenten en jongeren van onze tijd verwarren. Beter een blik en / of een sensuele glimlach dan duizend foto's van een halslijn. ShareBehandeling van exhibitionisme
Psychologische behandelingen voor exhibitionisten proberen plezier terug te brengen via andere, meer geschikte seksuele fantasieën. De behandeling van exhibitionisme omvat meestal psychotherapeutische interventies die voornamelijk gebaseerd zijn op gedrags- en cognitieve technieken of medische behandelingen op basis van het gebruik van hormonen of bepaalde medicijnen.cognitieve gedragstherapie perspectief
Cognitieve gedragstherapie begeleiding verklaart de aanschaf en het onderhoud van parafilieën door middel van conditionering paradigma's en opleiding van cognitieve schema's (Muse, 1996).De overgrote meerderheid van parafilieën komt tot uiting in de puberteit,geven de indruk dat er een "window of opportunity", waarin de conditionering seksuele stimuli is bijzonder gunstig in deze tijd van rijping kan zijn.
wijzigen van deze gedragingen paraphiliacs vereist typisch een multimodale interventieinterfereren met de vorige leren door conventionele werk- en sociale conditionering, bij het aanpassen van de basis cognitieve schema van de afzonderlijke (y Muse Frigola 2003).
Hoewel mannelijke hormonen inherent betrokken zijn bij het handhaven van seksuele motivatie,
leert op jonge leeftijd de richting van seksuele interesse.Daarom is het gebruik van chemische stoffen in de behandeling van parafilieën over het algemeen gereserveerd als aanvullende therapie voor psychotherapie (Muse en Frigola 2003).
Psychologische therapie is de enige manier om mensen te helpen die aan deze aandoening lijden. Hoewel het niet haalbaar is om de wens van het scherm te beëindigen,
wat er wordt gezocht in therapie probeert om dat verlangen in iets functionele
werken in dwangmatige en ontwrichtend handeling, evenals het schuldgevoel dat sex drive normaal wakker te schakelen.Waardeer de discrete over de exhibitionisten; want zij zullen nuchter zijn in verhouding tot arrogant, overtuigd met betrekking tot onzeker, gul richting egoïstisch, werknemers met betrekking tot de kamers en toegewijd naar verre.
DelenBibliografie
Arteaga Vera, R. B. (2014). typeren haar strafbaarstelling van delictivas conductas die hen identifican parafilie criminales binnenkant van hoofdstuk II, del viii titel, del Libro ii, del strafwet del Ecuador (bachelorscriptie).
De Dios Blanco, E. (2007). The Paraphilias: Van Krafft Ebing tot Kafka. Diez Ripolles, J.L. (1982). Exhibitionisme, pornografie en ander provocerend seksueel gedrag: de grens van het seksuele strafrecht.Gamboa, I. (2006). De samenstelling van seksuele stoornissen in de psychiatrie.
Dialogen Electronic History Magazine,
7
(1).Giordano, E. (2004). Opmerkingen voor een kritiek op interactieve media. Van culturele degradatie tot technologisch exhibitionisme.Ibero-American Journal of Education
,
36
, 69-88.Herrera, J.L. (2014). Una mirada een "La tupida kroon un árbol," Julieta González García: tussen el voyeurisme, is Pareidolia y el exhibicionismo.Romaanse notities,54
(4), 131-141.Jiménez, C.G. T. Thematisch seminar: Parafilieën.Diagnostisch en statistisch handboek voor psychische stoornissen: DSM-5. Pan Medica Redactie 2014Marshall, W. L., & Fernandez, M. Y. (1997). Cognitief-gedragsmatige benaderingen voor parafilieën: de behandeling van seksuele delinquentie.
Manual para el cognitieve gedragstherapie tratamiento de los psychische stoornissen,1, 299-331.Molina de la Cueva, M.F. (2017). Voorgestelde concept-hervormende wet op artikel 175 van het integraal Wetboek van Strafrecht, waarin de verplichting wordt vastgelegd om psychiatrische agressors seksueel te behandelen.
Muse, M., & Frigola, G. (2003). De evaluatie en behandeling van paraphylic stoornissen.
Psychosomatische geneeskunde en schakelpsychiatrie Cuadernos,
65, 55-72.Romi, J.C. (2008). Seksuele stoornissen. Kritiek op hun inclusie als psychische stoornissen in DSM IV-TR.Journal of Forensic Psychiatry, Sexology and Praxis,
6
(1), 24-49.