Pauze nemen, onze haakjes van eenzaamheid, stilte en sensorische disconnectie zijn echte vitamines voor ons hart en onze hersenen. Het is een manier om opnieuw op te starten, om je bewust te worden van andere soorten diepere waarnemingen: die zich van binnenuit voordoen en ons in staat stellen om het evenwicht, de mentale harmonie en het welzijn met onszelf te herstellen.
Vandaag zullen we nadenken over het concept van "pauzes". Hoe zouden we ze definiëren? Als we het aan iemand zouden vragen, zou ze ons waarschijnlijk vertellen dat ze gedurende de dag talloze onderbrekingen in haar routine maakte. Ze voert ze uit wanneer ze met de trein of bus wandelt en geniet van lezen, wanneer ze haar werk verlaat om te eten en na een half uur of een uur terugkeert, of wanneer ze naar de sportschool gaat.
"Het begin van wijsheid is stilte."
-Pitagoras-
Zijn deze voorbeelden een goede weerspiegeling van wat we zouden moeten beschouwen als "pauzes"? Het antwoord is nee. In feite kunnen dergelijke situaties aangaan in wat nu bekend staat als 'actieve pauzes', dat zijn activiteiten waarin, hoewel een taak niet wordt uitgevoerd, we een reeks bewegingen en dynamieken genereren waarin lichaam en geest zijn "actief".
Echte pauzes zijn die waarin we een echte scheiding maken met onze omgeving, met onze verplichtingen en zelfs meer met de onderdrukkende stroom van onze gedachten. Het zijn momenten waarop we onszelf geven: in hen zijn er geen druk of geluiden of gesprekken om te houden zonder wil, er zijn geen wachttijden of eisen of taken te vervullen, geen wereld om te behagen ...
Waarom is het zo moeilijk om echte pauzes te nemen in onze dag per dag
We moeten toegeven dat voor velen van ons, pauzeren synoniem is met niets doen, en niets doen is niet veel meer dan heiligschennis in het midden van deze maatschappij waar tijd "goud" is, dat wil zeggen, "geld." Vertragen, de tand des tijds stoppen en ervoor kiezen om een uur aan onszelf te wijden, is geen gemakkelijk doel om te houden. Dus, zoiets eenvoudigs als het sluiten van de deur naar wat anderen van ons verwachten, beperkt te zijn tot "zijn en zijn", is geen taak waaraan we gewend zijn.
We waren ervan overtuigd dat pauzes een voorrecht zijn, geen recht. Dat is wat iemand ons ooit heeft verteld en dat is ook wat we blijven overbrengen aan de huidige generaties. We zien dit elke dag, wanneer onze kinderen van school komen, we moeten kijken naar hun schema's: ze zijn vol met taken om te volbrengen. Maar daarvoor moeten ze naar hun buitenschoolse lessen gaan, naar het Engels, naar muziek, naar basketbal, naar wiskunde en naar psychopedagogen om hun dyslexie of hun hyperactiviteit te behandelen.
Pauzes om te spelen of simpelweg om niets te doen zijn al een voorrecht in de wereld van kinderen. Ze hebben er alleen toegang tot als ze zich goed gedragen, als ze hun taken met een voorschot volbrengen. Dit is natuurlijk allemaal redelijk, omdat eenieder van ons onze verplichtingen heeft; het is echter niet moeilijk om te zien, als we de volwassenheid bereiken, omdat we niet in staat zijn om authentieke pauzes te genieten ...
Het is moeilijk om onszelf te overtuigen dat ja, het is ons recht, dat we de rest van de wereld op standby zetten om elkaar weer te ontmoeten het is geen overtreding, noch een heiligschennis, het is eigenlijk een synoniem van gezondheid. Een groot deel van de bevolking heeft echter nog steeds dit soort problemen bij het nemen van pauzes:
- Je schuldig voelen. "Wat zal dit vriend of familielid van me denken als ik nee zeg, dat ik er de voorkeur aan geef alleen te zijn?"
- Het is de prioriteit om te voldoen aan de verwachtingen van anderen. Distor Vervormde of disfunctionele gedachten:
- pauzes zijn synoniem met niets doen, lui zijn ... Geef je eigen gezondheid als zeker.
- We zeggen tegen onszelf dat alles goed gaat, dat we niet hoeven te rusten, dat we meer van onszelf kunnen geven, terwijl we in feite al onze bronnen en onze eigen gezondheid verbranden. Ja om dagelijkse pauzes van een uur te doen
Daniel Goleman zei in zijn boek "Focus" dat
het vermogen om een pauze te nemen van vitaal belang is om onze aandacht weer onder controle te krijgen. Alleen dan stoppen we impulsief en automatisch met handelen, alsof we geen meester zijn over ons eigen leven. De stap nemen, deze gezondheidsleest aannemen, heeft ook veel meer voordelen dan we kunnen geloven. We zullen enkele van de volgende dingen zien:
Onze laterale prefrontale cortex wordt met grotere intensiteit geactiveerd. Als het ons lukt om onszelf te wijden aan een half uur of een uur ontspanning, zal dit deel van de hersenen ons helpen dingen te zien vanuit een meer rationeel, logisch en gebalanceerd perspectief.
- Het is een gebied dat ook betrokken is bij het moduleren van emotionele reacties, zoals angst of angst. Bovendien wordt flow de stroom automatische gedachten verminderd om ons te helpen meer aanwezig te zijn.
- Op zijn beurt kunnen we ook een andere, zeer waardevolle hersenstructuur verbeteren: de mediale prefrontale cortex. Het is een deel van het brein dat neurologen definiëren als het 'centrum van het zelf' ... Dit is waar alle informatie met betrekking tot onze fysieke en emotionele toestand wordt verwerkt, om na te denken over onze relaties, ons geluk, wat we leuk vinden of wat we niet leuk vinden ... Tot slot, neem elke dag pauzes, leg stil de telefoon, vertel anderen dat je wat tijd aan jezelf wilt besteden en dat je een moment dat je hebt gekozen om gewoon te zijn en te voelen, je geen minder valide of productieve persoon zal maken . Integendeel,
- je wint gezondheid, persoonlijke groei, emotionele kracht.
Tenslotte nemen ook het leven en de natuur hun tijd, hun pauzes, de wolken zijn ook stil, de zeeën hebben hun momenten van rust en de maan hun momenten van observatie en reflectie ...