Ze zeggen dat alleen die dingen die ons doen trillen en een rilling of een wervelwind van gevoelens teweegbrengen, degenen zijn die we voor altijd zullen herinneren.Je hebt me getagd, je was zoiets als een storm, het trok me naar binnen en wist me te vinden, het was die persoon die wist dat hij de gelukkigste momenten meebracht die niemand me tot nu toe had gegeven.
Waarschijnlijk, nu die tijd voorbij is, begin ik mezelf te vergeten. Om te vergeten wie je was, hoe ik bij je was en hoe we ons samen voelden. Het is zelfs logischer dat je uiteindelijk een extra levenservaring en een weg naar leren wordt.Er zal echter iets zijn dat hier zal blijven en dat ik altijd met me mee zal dragen: de hitte wanneer het koud is, de kou wanneer het warmte nodig heeft en elke aanraking van jou in mijn hart.
Fouten verspreiden zich, rillingen identificeren onsAls we aan onszelf denken, denken we aan tijd en ruimte: wat waren we? Wat zijn we? Wat zullen we zijn? En het lijkt erop dat, in reactie daarop, het enige dat we hebben het geheugen is.
Geheugen is bovenal een vorm van vergeetachtigheid.
We zijn wat we ons herinneren en onthouden wat alle delen van het lichaam heeft verbroken, zelfs degenen die niet kunnen worden gezien. De rest van de gebeurtenissen die bij ons opkwamen of die bij ons opkwamen, zijn op zo'n manier verloren en verward in onze geest dat er soms een tijd komt waarop we niet weten wat er echt is gebeurd: we hebben alleen de herinnering aan wat we op dat moment voelen. "Wij zijn onze herinnering, we zijn dit hersenschimmige museum van onstabiele vormen, dit stel gebroken spiegels."
- Jorge Luis Borges-Share
Er komt een dag dat de foutendie we ooit begaan of die iemand met ons begaan is, verdwijnen.We blijven achter met de kilte, het litteken van wat een tijdje geleden ons gemaakt heeft tot wat we nu zijn: die stelletje gebroken spiegels die ons vormen en identificeren, en ook die kleine hoeveelheden geluk die ons deden geloven dat we nog leefden echt.Je bent gewoon een emotie uit het verledenVan wat ik al heb opgemerkt,is het duidelijk dat we ons niet definitief van het verleden kunnen losmaken.
Daarom blijven mensen zoals jij, die eens mijn geschenk waren en niet langer, in mijn leven in de vorm van herinneringen: die niet langer reëel of voelbaar zijn, maar in de vorm van emotie blijven.
Onzeemotieszijn het waard en waard voor mij en voor jezelf, die dit lezen.
Als je in staat was je maag te draaien, kun je de sensatie die je op dit moment had niet vergeten: jij, die persoon, is niet langer wat het was, het is gewoon die essentie die ons van binnenuit heeft aangeraakt.Het kan zijn dat ze je pijn doen, het is waar, maar ze doen me ook pijn; maar alles wat pijn doet, wordt vaak eerder gestreeld.En de pijn en het geween voorbijgaan, maar de streling gaat door, zal altijd bij je zijn.Ik dank je voor de pijn die je me hebt toegebracht.
Soms huilt het hart zo erg dat je nooit de verstikking zult vergeten waar je bent. Het is echter wijzer dan we denken als we onszelf laten zijn:het hart is in staat slechte herinneringen te elimineren en te overwinnen,het goede te omarmen en het verleden te verduren.
"Deze dag bleef ik denken dat sommige mensen ons nooit verlaten, nooit volledig gaan, zelfs als ze er niet meer zijn. Zijn essentie blijft, zijn stem is te horen, we horen ze glimlachen. Sommige mensen verlaten ons nooit. Ze zijn eeuwig. "
- Ilani ribero -ShareAls ik zeg dat het hart in staat is om te elimineren, betekent dit niet dat de herinneringen hier niet blijven; het is alleen wanneer de pijn ophoudt pijn te doen, we weten dat we het accepteren en dat we ermee leren leven.
Op deze manier zal er een tijd komen dat we dankbaar zullen zijn dat we gevallen zijn, omdat alleen dan zullen we leren om op te staan en meer status te waarderen.Het heeft geen zin om een gebeurtenis onder ogen te zien door de situaties steeds opnieuw in ons hoofd te herbeleven:de enige manier om naar de toekomst te kijkenis verder gaan dan de som van de gebeurtenissen, tot de emoties komen know en weet vanuit alle perspectieven dat het leven maakt ons gezicht.
Foto credits: Davide Ortu, Karina Chavin, GustavoAimar