Er is iets in mijn leven dat me altijd veel twijfels heeft gegeven over hoe ik werkelijk ben.Is dat elke keer dat er iets "slecht" met me overkwam, in tegenstelling tot veel,was ik niet in staat om een traan te vergieten. Ik was niet in staat om mijn ogen te veranderen in een soort ontsnapping aan alle pijn die in mij lag.Betekende dit dat ik iemand was die niet werd beïnvloed door iets dat om mij heen gebeurde? Niets anders dan de realiteit. Na verloop van tijd realiseerde ik me dat deze momenten van tegenspoed me hielpen emotioneel een sterker persoon te worden, degene die altijd misbruik maakte van deze pijn om iemand volwassener te worden, die al het mogelijke zou doen om niet opnieuw in dezelfde val te vallen steen.Dus toen ik soms naar het verleden keek,
met al zijn goede en slechte momenten , begon ik te huilen, herinnerend alles wat ik leefde totdat ik werd wat ik ben. Op dat moment vulde een emotie mijn hele lichaam, een gevoel dat heel moeilijk te beschrijven was, wat ik als geluk kon omschrijven.Dit gevoel liet me zien dat ik niet leeg was van binnen en dat ik ook onvindbaar kon voelen, huilen of lachen, afhankelijk van het soort situatie.
Weeping is bevorderlijk voor onze emoties Experts zeggen dat de mens net zo veel huilt in tijden van verdriet als geluk, omdat are het beperkende situaties zijn waarin gevoelens heel plotseling opkomen,of ze goed of slecht zijn. Daardoor is ons lichaam niet in staat om zoveel emoties te 'houden' en moet het daarom op de een of andere manier geëxterioriseerd worden in de vorm van tranen. Interessant, is het niet? Aan de andere kant wordt ook bevestigd dat als we huilen van geluk, de eerste traan uit haar rechteroog zal komen en als ze in de droefheid van links zal zijn
. Op de een of andere manier is huilen een heel gezonde manier om al onze woede, geluk, onmacht of verdriet uit te drukken, dus wees niet bang voor tranen.
En waar wil ik hiermee naartoe gaan? In feite, moedig je aan om je leven zo intens mogelijk te leven, en wees niet bang om een fout te maken, want alles in het leven heeft een oplossing. Huil alleen als een manier om je gevoelens te uiten, al die stress en boosheid die je vanbinnen hebt te lossen, en niet alleen als een vorm van zelfmedelijden.Wanneer u huilt, elimineert het adrenaline en norepinephrine, hormoon en neurotransmitter in verband met stressvolle situaties. Dit geeft een gevoel van opluchting en rust die je zeker vele malen hebt ervaren na het huilen.
Wat betreft de roep van mededogen, zei Rabindranath Tagore, beroemde Indiase schrijver met de volgende zin. " Als je huilt omdat je de zon hebt verloren, zullen tranen je de sterren niet laten zien"