De dwangmatige behoeftige cirkel om ons heen als aanhoudende insecten op zoek naar voedsel. Ze spreken slechts één taal: de "ik wil, ik moet, ik moet het je vertellen ...". We hebben het over mensen die niet in staat zijn om hun frustratie te beheersen, die geen persoonlijke autonomie hebben en de impuls om verantwoordelijkheid voor hun leven op een coherente en volwassen manier te nemen.
Veel psychologen zeggen dat deze overmaat aan 'behoefte' de echte puinhoop van de eenentwintigste eeuw is. Misschien is het de maatschappij zelf die ons in dit soort gedrag heeft geduwd. Een manier van handelen geleid, in veel gevallen, door een bepaalde consumentistische wens en door een bijna constante behoefte om onze existentiële leegtes te vullen.
Het enige dat je nodig hebt, is dat je het niet nodig hebt.Delen
Er is "iets" ontbreekt en we weten niet echt wat het is. Dat is de reden waarom we soms verslagen zielen worden die rondzwerven in onze sociale omgeving op zoek naar een versterking of een stimulans om onze onverklaarbare gretigheid te bevredigen. Soms doen we dit, we zoeken een onmogelijke liefde, we zoeken nieuwe ervaringen, we zoeken naar nieuwe meubels, nieuwe kleren, een nieuwe tv-serie die ons de stress doet vergeten, voedsel dat onze angst verlicht, enz.
We hebben allemaal dingen nodig, we hebben allemaal mensen nodig, iedereen, op een bepaalde manier, we zijn elke dag behoeftig. Echter, het probleem verschijnt wanneer dit gebrek ons omzet in behoeftige dwangmaatregelen. We verwijzen naar een type profiel dat met enige wanhoop op zoek is naar iets dat het niet kent, dat anderen stoort en hen verplicht stelt om aan hun behoeften te voldoen en aan hun eisen te voldoen.
De dwangmatige behoeftigen vullen de kantoren van psychologen
Het is een groeiend fenomeen dat verdient om aangepakt en vooral begrepen te worden. Ze zijn steeds dwangmatiger, een van de meest voorkomende profielen in de consultaties van psychologen. Ze komen verward, met een hoge mate van frustratie, en vaak zelfs boos op hoe de wereld hen behandelt, hoe ze in wezen worden behandeld door hun familie en vrienden.
Niemand lijkt te voldoen aan uw verwachtingen. Niemand kan hen de genegenheid geven die ze verdienen. De mensen die er altijd voor hen zijn, kunnen op de vingers van één hand worden gerekend en soms zelfs niet dat. De dwangmatige behoeftigen zien en begrijpen de wereld vanuit hun eigen perspectief, zodat ze niet in staat zijn om te beseffen in hoeverre hun constante eisen, hun zelfzuchtige eisen, hun totalitaire eisen. Zijn houding is zo kinderachtig dat de psycholoog zich verplicht voelt om die barrière eerst te doorbreken, om ze te laten inzien dat er achter de voortdurende behoefte een onpeilbare leegte bestaat.
Dit bereiken is niet gemakkelijk, omdat we te maken hebben met een geheime manipulator die altijd gewend is geweest aan minimale inspanning en anderen om ze te koesteren, op te lossen, te bevrijden van gewicht, angst of probleem. Dwangmatige behoeftige mensen moeten "consumeren" om te leven. Verbruik onze energie en onze geest, consumeer uw geld en uw tijd in ervaringen om een substituut voor geluk te vinden. Wat zij uiteindelijk bereiken, verbruikt echter ook zichzelf door hun tekortkomingen en wanhoop te intensiveren.
Hoe de dwangmatige behoeftigen te helpen De kwaliteit van het leven van een persoon die het duidelijke gevoel heeft dat ze altijd "iets" missen, kan verschrikkelijk zijn. Albert Ellis zei in zijn tijd dat "gedachten van constante behoefte ons de controle doen verliezen en tot negatieve emoties leiden". Als dit gebeurt, is het te wijten aan een feit dat even eenvoudig is als het duidelijk is:
het gevoel van 'iets nodig hebben' houdt verband met ons overlevingsgevoel.
Dat wil zeggen dat de leegte die we moeten invullen ons ertoe brengt te denken dat we niet verder kunnen. Als ze me niet helpen, als ze me niet steunen, als ik dit of dat of dat niet heb, valt alles uit elkaar. Het gevoel van gebrek kweekt dus angst, heeft angst nodig en heeft behoefte aan wanhoop. We worden geconfronteerd met een vicieuze cirkel die moet worden gedeactiveerd en op een meer logische, gezonde en zinvolle manier moet werken. Toetsen om te stoppen met Need De eerste stap die we nemen met de behoeftigen is omte werken met je ware behoeften. Daarom is het de moeite waard om een verlichtingsoefening te doen om het 'ik nodig' te vervangen door 'ik wil'. Bijvoorbeeld:
"Ik heb anderen nodig om naar mij te luisteren" ⇔ "Ik moet me gewaardeerd voelen omdat ik niet genoeg van mezelf hou." "Ik heb anderen nodig om me te helpen mijn problemen op te lossen" ⇔ "Ik heb hulp nodig omdat ik voel me niet in staat om te gaan met wat er gebeurt met mij. " zodra de persoon heeft opgehelderd zijn lege of zwakke punten, zoals een laag zelfbeeld, onzekerheid, onvermogen om problemen op te lossen, het ontbreken van de beslissing, enz.,
is het tijd om te werken aan diepte elk van deze aspecten.
Een ander beslissend punt in dit proces is om de dwangmatige behoeftige in zijn dagelijks leven een eenvoudige regel te laten toepassen: "Zoek naar mij wat ik nodig heb in anderen." Dat wil zeggen, als ik iemand nodig heb om iets op te lossen, zal ik proberen het zelf te doen. Als ik wil dat iemand me op een bepaalde manier steunt, zal ik mezelf eerst motiveren om kracht en positieve woorden in mezelf te vinden om dit doel te bereiken.
- Bovendien wordt dit profiel gekenmerkt door onafgemaakte persoonlijke groei. Het is daarom raadzaam nieuwe ervaringen te bevoordelen die je laten nadenken, schema's relativeren en je emotionele openheid werken.
- Last but not least,
het is nooit te veel om met empathie, sociaal geweten te werken, dat ze begrijpen dat anderen ook behoeften hebben en dat je in het leven niet alleen moet weten hoe je werkwoorden moet vervoegen "om te willen of nodig hebben, "er is nog een even belangrijk," aanbod. "
