Je weet dat je moet praten, maar je houdt vol. Je weet dat er iets in je is dat moeite heeft om te vertrekken, maar je laat het niet gebeuren. Angst om afgewezen te worden, angst om kwetsbaar te zijn, schaamtegevoelens die je doen nadenken over wat je voelt ... Je bent je er echter niet van bewust dat het zwijgen van onze eigen emoties de ziel vergiftigt.
Uiteindelijk zal deze houding zich herhalen. Je voelt tussen het "ja" en het "nee" telkens wanneer je moet uitdrukken wat je voelt. Hoe vaak heb je je ooit schuldig gevoeld omdat je niet dapper genoeg was om woorden ongecontroleerd uit je mond te laten vloeien? Hoe vaak heb je nooit spijt gehad dat je niet hebt laten horen wat je ziel schreeuwt? Misschien is het tijd om deze uitdrukking die we allemaal kennen serieuzer te nemen, maar die we liever negeren: "Wie veel slikt, verdrinkt uiteindelijk."
-Franz Liszt-
"Het stilleggen van onze eigen emoties heeft een prijs
Omdat we kinderen zijn, leren we onze emoties tot zwijgen brengen.
We beginnen door de tranen tegen te houden wanneer ze naar boven moeten komen, we beginnen niet te zeggen wat we echt voelen, omdat anderen ons kunnen afwijzen, en afwijzing bitterheid en pijn veroorzaakt. Angst begint zich in ons te vestigen als een grap voor onze emoties en onze gevoelens. Woede, woede en verdriet zijn negatieve emoties die we leren bevatten, omdat het tonen ervan ons een bewijs nalaat en het beeld projecteert dat we mensen zijn die onszelf niet kunnen beheersen. Aan de andere kant zijn liefde, knuffels of zeggen 'hou van je' positieve emoties die we ook tot zwijgen hebben gebracht.
Of door angst die we uit onze vroegste jeugd slepen, of door dat gevoel van schaamte, soms zo nutteloos, dat ons overal achtervolgt. Dit doen gaat echter tegen onze eigen aard in. We zijn emotionele wezens. Hoezeer we ook willen dat we ons niet voelen, hoezeer we ook onze emoties tot zwijgen brengen, ze zullen daar blijven. Je kunt zo hard werken als je wilt, maar vroeg of laat reageert je lichaam. Deze tranen, die woorden die je vasthoudt, komen op de een of andere manier naar boven zonder dat je iets doet om ze te vermijden.
"Pijn die niet belucht is met tranen kan ervoor zorgen dat andere organen huilen." -Francio J. Braceland- U gebruikt uw lichaam als een container waarin u alles weggeeft wat u voelt maar weigert uit te drukken.
Plotseling kun je niet verklaren waarom je zoveel fysieke malaise voelt why, waarom depressie en angst inzakken, of waarom slapeloosheid en ontevredenheid beginnen de hoop en wil die je had uit te wissen voor het doen van bepaalde dingen. Je lichaam begint je te waarschuwen dat iets niet goed gaat.
Geef je gevoelens een stem
Praat altijd over stilte als een spoor van wijsheid waardoor we weten hoe we zowel naar onszelf als naar anderen moeten luisteren. Het kan ons helpen ons eigen lichaam te horen, hoe het reageert, wat we nodig hebben. Uiteindelijk is het echter belangrijk om uw gevoelens te laten horen. Evenzo is het van cruciaal belang om een waarheid niet te negeren:zeggen en uiten wat jou binnen aantast, betekent niet noodzakelijkerwijs dat je anderen kwetst.
Feit is dat we door de uitdrukking van onze eigen negatieve emoties soms worden meegesleept door de energie van alles wat is verzameld en dan kunnen we aanzienlijke schade aanrichten. Daarom is het beheersen van emoties gemakkelijker wanneer men geen grote verzameling geaccumuleerde emoties heeft om te onderdrukken.
Een goede manier om onze positieve en negatieve gevoelens op orde te krijgen, is schrijven. Dit doen geeft ons plezier, een soort van release. Maar wees voorzichtig! Blijf er niet bij stilstaan en blijf je emoties het zwijgen opleggen. Je irritatie of je genegenheid op je papier zetten, zal nooit de actie zelf vervangen door het te verbaliseren: de warmte van een leeg vel zal nooit hetzelfde zijn als menselijke warmte.
"We zijn niet verantwoordelijk voor emoties, maar voor wat we ermee doen." J -Jorge Bucay- Aan de andere kant kan het overnemen van de emoties en gevoelens van anderen je eigen emotionele lading vergroten. Je hebt al genoeg van de jouwe, probeer niet nog meer te schuilen. Stop met constant te leven met deze behoefte om te spreken, maar met de gedachte om te zwijgen. Je zult je niet vrij voelen maar veroordeeld.
Als u uw emoties onder controle wilt houden, verliest u de controle. Ze heersen, ze zullen zichzelf op de een of andere manier blootstellen. Het stilleggen van onze emoties is niet natuurlijk, noch gunstig voor onze gezondheid. Onthoud dat "wie het voelt wint, zelfs als het verliest".