Niet alle landen zijn geïnteresseerd in het ontwikkelen van statistieken over eenzaamheid en isolatie.De Verenigde Staten zijn een van de weinigen die dit doen. En de nieuwste resultaten tonen een angstaanjagende realiteit: het aantal mensen dat beweert alleen te zijn, is de afgelopen drie decennia verdubbeld. Van 20% tot 40%.
Deze gegevens lijken samen te vallen met wat er in veel andere landen gebeurt. Meer en meer mensen besluiten om voor altijd vrijgezel te zijn; het aantal 65-plussers dat in isolatie leeft, groeit als gevolg van de onverschilligheid en desinteresse van hun familie. Buren praten steeds minder. Zelfs kinderen van vandaag blijven meer dan ooit tevoren in de geschiedenis."Isolatie, controle, onzekerheid, herhaling van berichten en emotionele manipulatie zijn technieken die worden gebruikt om de hersenen te wassen."
-Eduardo Punset-
Al deze verschijnselen samen zijn de prijs van het individualisme.
We ontwerpen samenlevingen waarin onafhankelijkheid wordt verleend aan onafhankelijkheid, autonomie, het individu. Veel mensen zijn meer bezig met differentiëren van anderen dan met het vinden van overeenkomsten. De verhoging van het ego is voor veel mensen een prioriteit. De effecten van sociaal isolementWe kunnen niet aannemen dat sociaal isolement gewoon een manier van leven is. Over de hele wereld wordt onderzoek gedaan dat tot dezelfde conclusie komt:
mensen die zich eenzaam voelen of voelen, zullen eerder ziek worden
en eerder sterven. Onderzoek van de University of Chicago wijst erop dat 20 kinderen die in eenzaamheid opgroeien 20 jaar later een groter risico lopen op ernstige gezondheidsproblemen. Uit ander onderzoek blijkt dat mensen die geïsoleerd leven 30% meer kans hebben om te overlijden in de komende 7 jaar.
Er werd ook op gewezen dat mensen op zichzelf slechte slaappatronen beginnen te ontwikkelen. Evenzo lijden zij aan veranderingen in het immuunsysteem, lopen een hoger risico op hartaanvallen en hebben hogere niveaus van stresshormonen. De meest getroffen groepen Sociaal isolement komt voor bij beide geslachten, met een klein voordeel voor het mannelijke percentage. Het meest zorgwekkende is dat het ook aanwezig is in alle leeftijden en in alle sociale klassen.
Het is alleen bekend dat mensen met universitaire studies de neiging hebben om zichzelf minder te isoleren.
Er zijn echter specifieke groepen waarin sociaal isolement geconcentreerd is. Bijna allemaal komen ze overeen met mensen in een staat van kwetsbaarheid. Degenen die het grootste risico van isolatie lopen, zijn de enige kinderen, volwassenen ouder dan 65 jaar en mensen die aan een of andere vorm van ziekte of lichamelijke beperking lijden.
Het meest ernstige is dat in bijna allemaal een barrière is waardoor ze niet kunnen praten over hun eenzaamheid. En het is nog moeilijker om om hulp te vragen. Ze hebben het gevoel dat zichzelf geïsoleerd verklaren hun eigen imago schaadt, en ze vrezen de gevolgen van wat anderen kunnen doen in het licht van hun toestand. Is het mogelijk om isolatie te bestrijden?
Omdat de ideologie van het individualisme is gepromoot, heeft het ook een plaats gecreëerd voor een sterke neiging tot samenwerkingspatronen. Dit verschijnsel verscheen voor het eerst in de economie: het werkwoord 'ter' begon te worden vervangen door de werkwoorden 'huren', 'lenen', enz. Een voorbeeld hiervan is de shared car-service.
Het is ook uitgebreid met huizen (AIRBNB), gereedschappen, eten en zelfs ervaringen. Vanuit deze productiewereld ontstaat geleidelijk ook een samenwerkingsgevoel voor solidariteit in het dagelijks leven. De Palo Alto Medical Foundation (VS) heeft een platform ontwikkeld met de naam koppelingen, waar een uitwisseling van diensten tussen generaties wordt aangeboden. Op platforms als deze zegt elk lid wat hij nodig heeft. Leer bijvoorbeeld koken, neem de hond mee voor een wandeling, laat een bedrijf naar de dokter gaan. Degene die bereid is om aan deze behoefte te voldoen, zal dit vrijwillig doen. Dan kunt u ook hulp krijgen bij een andere activiteit of gewoon tevreden zijn over de geleverde service.
Het lijkt dus moderne solidariteit te zijn: via internet.
Hoewel het internet zelf een sterke voedingsstof van sociaal isolement is, kan het ook een dergelijk gebruik hebben. Op deze manier zou het dienen om verloren banden met de wereld te herstellen. Initiatieven als deze geven ons een idee van mogelijke oplossingen voor dit hedendaagse isolement. Ze zijn een licht voor een kwaad dat lijkt te groeien zonder dat iemand er iets aan doet.