Hoe vaak we ons vastklampen aan lege stukjes van onze geschiedenis, we leven met kruimels van liefde, smeken een beetje genegenheid. Hoeveel tijd verstrijkt totdat we kunnen herkennen dat het niet de moeite waard is om aan de kant van de weg te blijven door op iets te blijven staan dat niet langer is.
Je moet loslaten. Laat de schoenen los die je niet meer draagt, de jurken die uit de mode zijn geraakt, de jeans die niet meer wordt gebruikt. Laat de liefdes los die niet toevoegen, de pijnen die alleen de ziel treffen. Loslaten is een daad van eigenliefde. Het betekent niet dat je moet opgeven en zwak bent, integendeel, als je toestaat wat niet meer dient als je gaat, zelfs het tegen elke prijs het tegenovergestelde wilt, laat je alle kracht zien die je hebt.
Je zou jaren kunnen leven door selectieve blindheid je verhaal te laten overnemen, net doen alsof heelheid je leven beveelt en alles heeft wat je nodig hebt zonder iets los te laten. Het zou op die manier kunnen zijn, maar als je ervoor kiest om los te laten, dan breek je je los, alsof je met armen wijd op een berg staat klaar om te vliegen! Wat houdt jou tegen om te vliegen? Wat weerhoudt je ervan om jezelf gelukkig te laten zijn? Helaas is het vaak, in de meeste van hen zelfs, dat onze grootste belemmering om te zijn wie we zijn, ons zelf is. We sterven aan angst voor geluk, het ego dat onze hogere visie versluiert sterft van angst om vergeten te wordenen plaatst ons in ongemakkelijke situaties van ongeluk en lijden, alleen blijft het dus levend, heel levend, waardoor we gevangen worden gehouden op eigen benen.
Dus daarom moet je het loslaten. Wanneer je alles loslaat wat je omringt en beweegt, wordt automatisch wat van jou is tot je komt, omdat situaties vorm krijgen en afstand nemen van alles wat je niet langer dient, de gemakkelijkste en meest effectieve formule is om echt geluk te bereiken. Het is niet gemakkelijk om onszelf los te maken van onze geschiedenis, van onze mijmeringen, van onze overtuigingen en creaties, nadat alles met zoveel affectie is ontwikkeld, willen we deze illusie leven die we creëren en die we vasthouden.
Onthechting, terwijl je het leven veel gemakkelijker maakt,
lijkt in eerste instantie een egoïstische daad, en niemand wil egoïstisch lijken. Dit onjuiste geloof brengt ons ertoe om jaren in dezelfde situatie te leven, alleen om te voorkomen dat ons ego egocentrisch is. In feite is onthechting altruïstisch en verhoogt het de vibratie van liefde. Het besef dat alles is zoals het zou moeten zijn, dat er niets gebeurt zonder een hemelse formulering in overeenstemming met zijn verborgen wil. Luisteren naar je intentie, datgene wat in je hart is, is essentieel understand om te begrijpen dat je wil gebeurt, ook al lijkt het dat dat niet zo is. Om alles volgens jouw wens te laten gebeuren, moet je in volledige afstemming zijn van gevoelens, gedachten en acties.Als u iets wilt, maar diep van binnen voelt u niet dat dit echt kan zijn, bent u niet op één lijn. Onze intuïtie spreekt de hele tijd, maar het ego bedekt onze oren zodat we niet luisteren naar wat opgelost moet worden, en dus verzamelen we deze gevoelens van leegte, angst, angst, gehechtheid, en toch zijn we volledig afhankelijk van die gevoelens en emoties die niets toegevoegd. Daarom is het noodzakelijk om de oren van het hart te trainen. Het is het loslaten van wat al in vet en heldere letters is aangekondigd als het tijd is om te vertrekken.
Laat de liefde los die je hart brak in duizend stukjes , leer iets uit dit verhaal en laat het dan los. Laat die pijn los met je vriend die je moment niet begreep en niet empathisch was met je verhaal. Laat dat touw los waarmee je dit verhaal vasthoudt, waarbij alleen jij erop staat te willen leven, maar dat geeft al een teken van
bijna lege batterij
voor een lange tijd en levert niets anders op.Als het tijd is om te gaan, houdt niemand niemand vast, niets wordt gearresteerd, niets wordt vastgehouden, omdat het leven niet constant is en het moet stromen. En er is niets mooiers dan te zien hoe de rivier stroomt, stroomt, langs de stenen loopt, zich niet vastklampt aan de bomen, alles achterlaat wat hem aanraakt om te zijn zoals het hoort. Er is geen mooiere manier van stromen dan loslaten.