"Ik heb het gevoel dat ik veel heb geleerd van de wolven en weinig van mannen". Dit is de uitdrukking die perfect het grootste deel van het leven definieert van Marcos Rodríguez Pantoja, de jongen van Cazorla, die leefde tijdens de naoorlogse periode midden in de natuur, met de wolven als enige bedrijf.
Gedurende twaalf jaar van zijn leven werd Marcos gedwongen te overleven en slaagde: hij leerde op zijn eigen voedsel jagen, zijn kleren maken en in pakken leven.Share
Zijn vader, die niet over de middelen beschikte om hem te houden, verkocht hem aan een herder die stierf in het bos en hem volledig alleen liet toen hij zeven was. Niemand kon zich voorstellen dat dit kind twaalf jaar later in staat was geweest om te overleven en een sterke man van negentien te worden.
Tot op heden Mark vindt dat nog niet volledig aangepast aan de samenleving en is van mening dat de wereld van de mensen is zeer oppervlakkig: "mensen de zorg over de kleren die we dragen, of we wel of niet een goede combinatie van de onderdelen."
Hij kan niet begrijpen waarom mensen zo vaak klagen when, terwijl ze in feite alles hebben om verder te gaan, te overleven en gelukkig te zijn. Hij zegt dat zijn tijd in de jungle de gelukkigste tijd van zijn leven was, vooral omdat hij leerde jagen en nooit voedsel miste. De wolven waren zijn enige familieToen Marcos alleen in het bos was, had hij nooit gedacht dat hij een ander gezin zou vinden om hem te verwelkomen. Echter,
een stel wolven besloot hem te adopteren. Ze begonnen hem de resten te geven van het voedsel waarop ze hadden gejaagd. Beetje bij beetje begonnen de oudere wolven hem als een puppy te behandelen.
In tegenstelling tot wat je misschien gelooft, wilde de kleine Mark niet terugkeren naar de maatschappij. Als kind had hij geleden onder de slechte behandeling van zijn stiefmoeder en de verwaarlozing van zijn vader. Hij voelde haat, wreedheid, honger, armoede en verwierp daarom alles wat met deze wereld te maken had.
In de natuur voelde hij zich geliefd bij dieren: vossen, ratten en vooral wolven, zorgden voor hem zoals niemand anders dat eerder had gedaan. ShareDe antropoloog die een proefschrift schreef over de zaak, Gabriel Janer zegt dat Mark niets is uitvinden, maar het bedenken van een liefde die uw behoefte aan affectie, de liefde die niet als een kind heeft gekregen kan dekken.
En de wolven slaagden erin te leveren. Dankzij hen voelde Marcos geliefd, verzorgd en dit maakte hem blij van aard.Wanneer hij zich de dag herinnert dat de Guardia Civil hem heeft gevonden en hem heeft teruggebracht naar de maatschappij, weet hij niet of ze iets goeds of slechts hebben gedaan, omdat vanaf daar het harde leven van de man begon; naar zijn mening, moeilijker dan in de natuur.
Leven in de samenleving
Teruggaan naar de samenleving betekent dingen doen die je misschien niet wilt doen : werk om geld te verdienen en voedsel te kopen, lijd onder jaloezie, wrok en spot van andere mannen. Volgens Marcos hoefde hij met de wolven te leven en hoefde hij er niets van onder ogen te zien. Sinds ze de wereld van de mens is binnengedrongen, proberen ze je altijd te misleiden, profiteren van je naïviteit. "Ik wist niet wat geld was en het interesseerde me niet. Ik begreep niet waarom ik geld nodig had om een appel te eten. '
De maatschappij, zoals wij die kennen, wordt gekenmerkt door het aan de mens toedienen van een reeks behoeften die hij niet echt heeft. Het zijn de valse behoeften.
ShareMensen lijden door deze pseudo-behoeften, terwijl we in feite all al het nodige hebben om goed te leven.
De misleidende publiciteit waarmee we worden gebombardeerd, heeft een grote schuld, maar we versterken het effect ervan wanneer we de ideeën steunen die anderen bepleiten en die alleen hun belangen begunstigen. Marcos begrijpt niet waarom mensen zo vaak klagen in een wereld van zoveel overvloed. We hoeven niet te jagen, we kopen kant-en-klare kleding, we hebben schoon water en het is gemakkelijk om onder een dak te leven. Wat dan?
We leven in een samenleving die probeert ons onder controle te houden, om ons te manipuleren om te doen wat het wil: om te consumeren, om te zeggen wanneer we moeten opstaan, hoe we ons moeten kleden of wat we kunnen doen. Dat is waarom we lijden.Deze denaturalisatie van de mens brengt diepe gevoelens van angst met zich mee.
Mark zegt dat dit bij hem niet gebeurde, hij leefde alleen het heden. "Ik wist alleen dat de zon opkwam en na een tijdje de duisternis bereikte, niets meer." Deze manier van leven maakte hem vrij en daarom een gelukkig persoon. " Delen Het is waar dat niemand van ons het leven van Mark zal leven, maar
zou ons goed doen als we zouden beginnen met het wegwerken van absurde behoeften
; we kunnen sneller lopen met lichtere bagage en de overvloed waarnemen die we om ons heen hebben. Dit alles zal ons vleugels en helderheid geven om veel onnodig lijden uit te sluiten.