Proberen de beste te zijn of op een bepaalde manier superieur te zijn, is een onmiskenbaar teken van onveiligheid. Hoewel niemand iets aan iemand hoeft te bewijzen, zijn er mensen die denken dat ze het doen en dienovereenkomstig handelen.
Wat ons ertoe brengt om iets te bewijzen en onszelf te rechtvaardigen voor anderen is onzekerheid, vooral wanneer er een grote kloof is tussen de manier waarop we onszelf zien en hoe we gezien willen worden. Op de achtergrond: wat bestaat, is een diep verlangen naar anderen om ons te waarderen. Dus in plaats van te voelen dat we niemand iets hoeven te bewijzen, worden we binnengevallen door het tegenovergestelde gevoel.
Als dit gebeurt, vergelijken we onszelf voortdurend met anderen en moeten we bewijzen dat we in sommige opzichten beter zijn dan zij. Wat we aan het einde krijgen is een lege en verwrongen tevredenheid.
"Mensen met een hoge zelfwaardering voelen zich niet superieur aan anderen; ze proberen niet hun waarde te bewijzen in vergelijking met anderen. "-Nathaniel Branden-" Als er zelfliefde is, hoef je niemand iets te bewijzen. "De sleutel tot dit alles ligt in eigenliefde. Velen geloven dat zelfliefde hetzelfde is als trots, narcisme of arrogantie. In werkelijkheid is het echter andersom.
Hoe meer zelfliefde er is, hoe minder opscheppend over het zijn van de beste en het verachten van anderen.
Zelfliefde betekent onder alle omstandigheden waardering en respect verdienen.
Dit betekent dat het gevoel van waarde niet afhankelijk is van iets externs en niet van persoonlijke prestaties, maar van onszelf. Eigenliefde is essentieel en niet conjunctureel. Dus wanneer er een gevoel van waardering is voor wie je bent, hoef je nooit iets aan iemand te bewijzen. Er is geen dergelijk concurrerend verlangen, of de wens om gevoelens van bewondering of angst bij anderen te wekken. De persoon voelt zich waardevol zoals hij is, gewoon door te zijn en te bestaan.
Zelf zijn en tonen, twee verschillende werkelijkheden Demonstreer iets dat we niet zijn of dat we slechts gedeeltelijk een enorme uitgave van emotionele energieën met zich meebrengen. De constante in deze gevallen is de interne spanning. Daarom is er slechts één stap om te benadrukken.
Het is verontrustend om een soort masker te moeten maken en onderhouden
en dan afhankelijk te zijn van de impact die het op anderen veroorzaakt om ons te valideren.
Wat je wilt met dit soort gedrag is om iets te bewijzen, om te bewijzen dat we een bepaald type persoon zijn (sociaal, intelligent, enz.). Het is ook mogelijk dat we proberen aan te tonen dat we bepaalde gevoelens of gedachten ervaren (compassie, patriottisme, liefde, etc.). Natuurlijk zijn er ook gevallen waarin iemand probeert aan te tonen dat het niet iets is of iets niet voelt . Bijvoorbeeld als we willen bewijzen dat we niet bang zijn en dat we roekeloze actie ondernemen. Of wanneer we willen laten zien dat we niet onwetend zijn en proberen het anderen te laten lijken.
Dit alles is een gevolg van het niet accepteren van zichzelf.
Bepaalde persoonlijke aspecten worden om neurotische redenen afgewezen. Dit betekent dat de redenen voor deze afwijzing niet gerelateerd zijn aan gezond redeneren, maar aan een illusoir verlangen om "te zijn zoals anderen" om te voldoen aan sociale, familie, enz. Mandaten. Dus, hoewel iemand nooit iets aan iemand hoeft te bewijzen, werkt in deze gevallen de tegengestelde logica.Een kwestie van illusies
Wat diep in een persoon ligt die bezig is om aan te tonen dat het iets is, dat iets voelt of dat iets een illusie kan zijn. Onbewust handhaaft hij het illusoire idee dat hij door dit te tonen uiteindelijk de goedkeuring van anderen zal krijgen. Deze goedkeuring zal u op zijn beurt helpen het gevoel van persoonlijke waarde te bereiken dat u zo vreselijk mist. In de praktijk is het tegenovergestelde waar. Gebrek aan authenticiteit wordt een obstakel zowel om te leren accepteren als om geaccepteerd te worden.
Per slot van rekening worden maskers altijd ontdekt of verdwijnen.
Niemand hoeft iets aan iemand te bewijzen. Als er dit verlangen is, komt dat omdat er van binnen iets is dat is gebroken, gebroken of verwond.
De grootste test van vertrouwen en persoonlijke kracht is jezelf zijn. De onevenredige behoefte aan goedkeuring leidt alleen maar tot een vicieuze cirkel waarin we ons steeds minder vrij en waardevol voelen.