Je hersenen elimineren wat niet nuttig is, wat overblijft, wat niet ontbreekt

Afleren om te leren, elimineren wat niet nodig is om ruimte te maken voor nuttig en zinvol. Ons brein, hoe nieuwsgierig het ook mag lijken, voert ook delicate recyclingtaken uit terwijl we slapen of mediteert om te debuggen, onkruid weg te halen en sterkere neurale verbindingen, nuttigere gedachten en leren mogelijk te maken, en waardevol.

Arthur Conan Doyle toonde in "A Study in Red" hoe John Watson op een gegeven moment verrast was met iets verbazingwekkends aan zijn nieuwe, extravagante gezelschapsgenoot. Sherlock Homes wist niet dat de aarde rond de zon draaide. De beroemde rechercheur gaf hem een ​​uitstekende redenering waarom dit gebeurde en een andere reeks gegevens die voor het grootste deel evident waren.

"Ik herinner me zelfs wat ik niet wil. Ik kan niet vergeten wat ik wil. " ÒÀÜCerceròÀÝ òÀÜI het brein van een persoon, òÀÝ Woningen uitgelegd, òÀÜ is een soort lege zolder waar je alle meubels die je verkiest moet plaatsen. Mensen stapelen in deze ruimte een reeks voorwerpen op die ze daar vinden. Beetje bij beetje is er geen ruimte voor nuttige kennis. Echter,
de vakman besteedt veel zorg aan wat hij op de zolder van de hersenen plaatst: hij geeft alleen hulpmiddelen toe die hem kunnen helpen bij het uitvoeren van zijn werk.

Bijna onbewust heeft Conan Doyle ons in deze kleine inleiding over "A Study in Red" een basisprincipe laten zien over economie of binnenshuis tuinieren waarin het brein beslist welke synaptische connecties te eten en welke te vernietigen. Het doet dit op basis van onze levensstijl, interesses, ervaringen en leren. Neurologen zeggen meestal metaforisch dat

we een wisknop hebben waarmee we ruimte kunnen besparen eliminate, elimineren wat niet nuttig is om nieuwe en sterkere verbindingen op te bouwen waarmee we zinvoller leren kunnen consolideren. Het is een proces waarin, hoe vreemd het ook lijkt, we ook kunnen werken. We leggen het als volgt uit.

In de hersenen betekent leren ook "vernietigen" Velen van ons behouden het klassieke idee dat hoe meer synaptische verbindingen we in onze hersenen leggen, hoe beter. We zeggen dat dit is hoe we meer leren, meer vaardigheden, vaardigheden, data, kennis consolideren. De Sherlock Homes-theorie blijft echter in dit geval goed:Het brein is geen lege zolder waarin we niet-verbonden, willekeurige en massieve dingen moeten verzamelen.

Het brein is een geavanceerd orgaan

dat graag bezuinigt en zich specialiseert in mogelijkheden volgens de eigenaar. We zullen een voorbeeld geven: we besloten om piano te leren spelen en we besloten om een ​​uur per week les te nemen. In dit geval zal de impact op onze hersenen minimaal zijn. Als we het echter serieus nemen en dagelijks beginnen met oefenen, zullen er ongelooflijke dingen gebeuren. Een daarvan is het zogenaamde synaptische snoeien, dat wil zeggen, om nieuwe synapsen en nieuwe circuits te creëren in dit muzikale leren,

het brein zal eerst oude neurale verbindingen elimineren die niet langer bruikbaar zijn. Het heeft ruimte nodig en moet ook nieuwe routes, nieuwe bruggen bouwen en kabels ontrafelen om een ​​"nieuwe energie" te laten stromen.

Om ons beter te begrijpen, kunnen we ons brein voorstellen als een tuin. In plaats van bloemen, groeien de synaptische verbindingen tussen neuronen, paden waardoor neurotransmitters zoals dopamine of serotonine zich verplaatsen. Om deze nieuwe structuren te laten floreren, moet onkruid eerst worden gewied, geknipt en verwijderd van de oude bladeren om ruimte te maken. Deze taak wordt uitgevoerd door de microgliale cellen, magische entiteiten waaraan we onze capaciteit te danken hebben om nieuw leren te consolideren. Het is geweldig. Slaap of mediteer, twee strategieën voor je hersenen om te elimineren wat niet nuttig is. We weten al dat ons vermogen om te leren overstijgt, in veel gevallen onze eigen biologie. Nu wil je weten dat

voor deze nieuwe kennis om goed te consolideren, we moeten slapen.

Neurologen zeggen vaak dat een hersens met slaapstoornissen is als een wilde jungle waarin het onmogelijk is om verder te gaan. Het is chaotisch, donker, verstikkend en instortend.

Om paden te openen, de grond te ruimen en vrije ruimte te krijgen, hebben we een diepe en rustgevende rust nodig. Dit is waar het glinopathische systeem in het spel komt; is degene die deze moeizame taak uitvoert om de afvalstoffen, resten en alle dode cellen als gevolg van het synaptische snoeien te elimineren. Aan de andere kant moet worden opgemerkt dat een klein dutje van 15 minuten middagdip of tot 20 minuten diepe med-meditatie ook nuttig zijn om ruimte te maken voor nieuwe neurale verbindingen. Bovendien, en net zo belangrijk om te concluderen, herinneren neuropsychologen ons eraan dat soms het simpele feit van het niet concentreren van onze aandacht op één aspect of het "breken" van de cyclus van obsessieve gedachten die zich richten op hetzelfde thema of een dezelfde persoon stelt ons ook in staat om deze synapsen "uit te schakelen" en hun kracht in te trekken. Het is alsof je op de knop "Verwijderen" drukt, waardoor de zolder van onze hersenen comfortabeler, ruimer en beter afgestemd op onze behoeften is.

Een thema dat ongetwijfeld interessant is en de moeite waard is om in gedachten te houden.