Neuroplasticiteit: dankzij haar nooit uitgeleerd Psychologie

In de kindertijd is neuroplasticiteit groter, het brein is flexibeler dan ooit en ontvangt voortdurend nieuwe prikkels. Op dit moment worden een groot aantal neuronen geboren die de juiste ontwikkeling van het kind en zijn / haar leren versnellen.Op deze manier is de kindertijd een gevoelige periode voor ontwikkeling ,vooral in de eerste vijf jaar. Het feit dat ons brein meer plastisch is en daarom flexibel is tegen veranderingen, betekent niet dat met de leeftijd deze plasticiteit verdwijnt en het niet mogelijk is om nieuwe synaptische verbindingen te leren of te creëren. Dus, zelfs op hoge leeftijd, wordt het vermogen van de hersenen om te leren aangetoond. N

europlasticidade en reorganisatie Brain lDe hersenen kan passen aan de omgeving en veranderingen in de structuurte gaan met de eisen van de omgeving. Een van de bewijzen van het aanpassingsvermogen van de hersenen is het feit dat mensen die niet kunnen zien of horen, andere delen van de hersenen ontwikkelen die zijn toegewijd aan perceptie door andere zintuigen en die hersenfuncties hebben gereorganiseerd.

De Spaanse wetenschapper Pascual-Leone heeft dit vermogen aangetoond door een experiment waarin vijf dagen lang geblindeerde gezonde onderwerpen worden geblinddoekt. Gedurende deze tijd lezen mensen braille en voeren ze auditieve discriminatieactiviteiten uit. Bij magnetische resonantie beeldvorming werd waargenomen dat de visuele cortex geactiveerd werd door gehoor en aanraking, de hersenen pasten zich aan. Dit experiment werd uitgevoerd op volwassenen, wat betekent dat, in tegenstelling tot wat werd een paar jaar geleden dacht,

de hersenen van de mens blijft om veranderingen door zijn leven,

ondergaan en deze reorganisatie heeft veel te maken met de behoeften van het milieu en zijn middelen om ze aan te pakken. Learn Throughout Life We weten allemaal dat kinderen een groot vermogen hebben om te leren en dat ze een superieur vermogen hebben voor volwassenen voor veel nieuwe taken, zoals het bespelen van een instrument, het leren van een nieuwe taal of het onthouden van tekst. Dit is een realiteit,

de proliferatie van nieuwe neuronen (neurogenese) in de kindertijd is indrukwekkend

, en naarmate we groeien, neemt die capaciteit af. Echter, neurogenese gaat door, zelfs als we bejaard zijn. Het oude geloof dat we worden geboren met een bepaald aantal neuronen en dat we tijdens het leven niets anders doen dan ze verliezen, is onjuist. Ja, er is een afname van neuroplasticiteit, maar ons brein blijft grotendeels vervormbaar.

Er zijn een aantal factoren geïdentificeerd die deze neuroplasticiteit kunnen beïnvloeden. Ten eerste hebben we het over een verrijkte omgeving die uitdagingen biedt voor onze geest. Ten tweede is bekend dat matige lichaamsbeweging ook helpt. Aan de andere kant lijken senescentie, chronische stress of bepaalde componenten in het bloed schadelijk te zijn. De proliferatie van nieuwe zenuwcellen was een geweldige ontdekking. Er zijn twee gebieden van onze hersenen waarin het fenomeen werd waargenomen: in het subventriculaire gebied en in de hippocampus, waarbij de laatste nauw verwant is met het geheugen.

Het is mogelijk om deze neurogenese in de gestimuleerde hippocampus te zien wanneer we nieuw leren verwerven, waarbij het geheugen wordt bevorderd. Wat gebeurt er in onze hersenen als we leren?

Neurale plasticiteit is het mechanisme dat leren genereert. Aan de andere kant wordt het leervermogen dat elke persoon heeft bepaald door zowel de genetica als het onderwijs. Het intellectuele quotiënt van elk zou bijvoorbeeld grotendeels bepaald worden door de genetica, maar de geleverde intellectuele inspanning heeft ook een weerslag op de plasticiteit in onze hersenen en ons vermogen. Hoewel we genetisch gezien over een grote leercapaciteit beschikken, zullen we schulden hebben als we niet weten hoe we die moeten ontwikkelen.

Als we het slapend houden en niet in de praktijk brengen, verliezen we niet alleen het feit om het te ontwikkelen, maar ook de mogelijkheid om dit tot een hoge limiet te doen. We zouden dus niet alleen nalaten hieraan toe te voegen, maar we zouden ook een deel van deze potentialiteit van onze toekomst aftrekken. Cognitieve stimulatie is van fundamenteel belang, zodat onze hersenen bereid zijn zich aan te passen aan de eisen van onze omgeving. Neuroplasticiteit is een essentieel mechanisme bij het behandelen van hersenletsels; er wordt van uitgegaan dat degenen die door middel van leren hebben geprofiteerd van plasticiteit meer middelen zullen hebben om een ​​geleden letsel te overwinnen of te compenseren.