Volgens de psychologie van verbinding is het ontmoeten van mensen niet hetzelfde als "verbinden" met hen. In feite voelen we, wanneer we contact maken met iemand, de gedeelde hartslag, een diepe en vreemde deuntje op hetzelfde moment. Bijna zonder te weten hoe, van deze verbindingen de beste vriendschappen van ons leven ontstaan of de meest onverwachte liefdes.
Het is zeer waarschijnlijk dat veel van onze lezers verrast zullen zijn. Bestaat er echt een connectiepsychologie? Zoals op veel gebieden van de psychologie zelf, is het heel gewoon voor bepaalde disciplines om hun werk op een specifiek gebied te ontwikkelen en in een korte tijd te beseffen dat de verkregen resultaten op veel andere gebieden kunnen worden toegepast.
"Kennismaken is een luxe, maar verbinden is een wonder".Share
In het geval van connectiepsychologie kan worden gesteld dat deze specifiek op marketinggebied is ontstaan. Onderzoekers en commerciële managers van grote bedrijven wilden weten welke latente processen de consument meer "verbonden" maken of aangetrokken door een specifiek product en niet door een ander product.
Soms worden onze koopbeslissingen bepaald door processen die zo onbewust, zo complex en onverklaarbaar zijn dat de neuromarketingdeskundigen zelf geïntrigeerd zijn. Deze wetenschappelijke benadering, die in meer dan een decennium is ontwikkeld, heeft zoveel informatie en materialen opgeleverd dat veel persoonlijkheidsonderzoekers en psychologen zich hebben teruggetrokken uit de marketingwereld om de basis te leggen voor een nieuw studiegebied.
Wat hier wordt beschreven is net zo interessant als onthullend. Het zijn processen die de neurowetenschappen, de studie van de geest en de emoties integreren, alle gebieden die configureren wat we kennen als een diepe verbindingspsychologie.
Enkele fundamentele aspecten van de verbindingspsychologie
We zeiden van meet af aan dat weten niet hetzelfde is als verbinden met iemand. Dit is iets wat we allemaal dagelijks ervaren. In onze dagelijkse omgeving, zoals onze baan, school, universiteit, onze wijkgemeenschappen of vrijetijdsruimtes, kennen we veel mensen. Wij leven met hen; echter, gedurende ons hele leven kunnen we alleen maar "diep contact" maken met sommige mensen.
Judith E. Glaser, een psycholoog en organisatie-antropoloog aan de universiteit van Harvard, is een van de toonaangevende referenties in de studie en toepassing van wat bekend staat als "Deep Connection." Ze zegt in veel van haar boeken en talloze werken dat we een innerlijke stem hebben die ons in een zeer korte tijd vertelt of iets of iemand belangrijk of zinvol voor ons kan zijn.
In werkelijkheid heeft wat we 'intuïtie' noemen een specifieke plaats in ons brein.
Diepe verbinding: wanneer ons brein "oplicht"
Ons brein is een entiteit die wordt bestuurd door een reeks basisbehoeften: socialisatie is daar een van. Dan, wanneer we in het dagelijks leven andere mensen ontmoeten en contact met hen maken, krijgen onze hersenen een impuls; we kunnen zeggen dat het "oplicht". Deze impuls wordt gevoeld in het gebied van de rostromediale prefrontale cortex.
Er is echter nog een ander dieper, mysterieuzer en boeiend onderdeel dat oplicht als een kerstboom wanneer we iemand ontmoeten met wie we intensief contact hebben. Deze plaats bevindt zich precies in die ruimte waar de temporale kwab en de wandkwab elkaar ontmoeten.
Neurowetenschappers zeggen dat het hier is dat onze oordelen worden ontwikkeld, waar de meest abstracte, complexe en zelfs onverklaarbare cognitieve processen plaatsvinden.
Processen die de psychologie van verbinding voortbrengen
We hebben allemaal in ons leven gehoord dat een blik op verbinden met iemand voldoende is. We kunnen zeggen dat dit een halve waarheid is en dat een "diepe verbinding" gaat verder dan het uiterlijk. Deskundigen op dit gebied laten zien dat deze intieme en onthullende band vele andere grenzen overschrijdt.
- De diepe verbinding gaat verder dan het uiterlijk, omdat het begint door interactie en behandeling, maar het gebeurt vooral door een heel concreet, magisch en betekenisvol woord voor iedereen: 'delen'.
- Wanneer we bepaalde intimiteiten delen met iemand, wanneer we vertrouwelijkheid brengen, wanneer we waarden, passies, voorkeuren delen, geeft ons brein 'oxytocine' vrij.
Het proces van delen moet echter een transparante en eerlijke handeling zijn die wordt bepaald door een ander essentieel woord: vertrouwen.
Neuropsychologen verklaren dat oxytocine een neurotransmitter is die fungeert als een essentieel ingrediënt bij het tot stand brengen van zinvolle verbindingen met onze beste vrienden of partners. Wanneer we deze speciale mensen in deze bijzondere, diepe en charismatische ruimte van onze geest brengen, voelen we ons veilig, comfortabel en zelfverzekerd ... maar bovenal voelen we ons erg gelukkig.
Hoewel het niet gemakkelijk is om dit soort toewijding, van magische en sterke banden in ons dagelijks leven op te bouwen, kunnen we de hoop niet verliezen. Dit zal mogelijk zijn als we drie zeer eenvoudige gedragingen gebruiken in onze dagelijkse interacties: openheid, vertrouwen en oprechtheid. Wat er ook moet gebeuren, komt te zijner tijd en we zullen het meteen beseffen: ons brein en ons hart zullen intens reageren op deze speciale persoon.