Emotionele overerving is even beslissend als onverzoenlijk en imposant. We vergissen ons wanneer we denken dat ons verhaal begon toen we onze eerste kreet uitten. Op deze manier denken is een vergissing, want omdat we de vrucht zijn van de vereniging van het ei en het sperma, zijn we ook een product van verlangens, fantasieën, angsten en een hele constellatie van emoties en percepties die gemengd zijn om een nieuw leven op te wekken.
We praten vandaag veel over het concept van 'familiegeschiedenis'. Wanneer een persoon wordt geboren, begint hij met zijn acties een verhaal te schrijven. Als we naar de verhalen van elk gezinslid kijken, zullen we essentiële overeenkomsten en gemeenschappelijke doelen vinden. Het lijkt erop dat elk individu een hoofdstuk is van een groter verhaal, dat over verschillende generaties wordt geschreven. "De waarheid zonder liefde doet pijn. De waarheid met liefde geneest. "
-Anoniem-
Deze situatie werd zeer goed verbeeld in het boek" Honderd jaar eenzaamheid "van Gabriel García Márquez, die laat zien hoe fear dezelfde angst wordt herhaald door verschillende generaties totdat het werkelijkheid wordt en eindigt met een hele afstamming
. Wat we hebben geërfd van vorige generaties zijn nachtmerries, trauma's en onopgeloste ervaringen. De erfenis van onze voorouders die generaties overbruggenDit proces van overdracht tussen de generaties is iets dat niet bewust is. Meestal zijn het verborgen of verwarrende situaties die schaamte of angst veroorzaken. Het nageslacht van iemand die onbehandeld trauma heeft opgelopen, wordt het zwaarst getroffen door dit gebrek aan oplossing.
Ze voelen of voelen dat er "iets vreemds" is dat om hen heen zweeft als een gewicht, maar ze kunnen niet definiëren wat het is.
Een grootmoeder die seksueel is misbruikt, geeft bijvoorbeeld de effecten van haar trauma weer, maar niet de inhoud ervan. Misschien voelen zelfs hun kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen een zekere intolerantie tegenover seksualiteit, of een visceraal wantrouwen tegenover mensen van het andere geslacht, of een gevoel van hopeloosheid dat ze niet kunnen verklaren. Deze emotionele erfenis kan zich ook als een ziekte manifesteren. De Franse psychoanalyticus Françoise Dolto zei: "wat is stil in de eerste generatie, de tweede draagt in het lichaam."
Omdat er een "collectief onderbewustzijn" is, is er ook een "familie-bewusteloos"
. In dit onbewuste worden alle zwijgzame ervaringen bewaard, die verborgen zijn omdat ze taboe zijn: zelfmoorden, abortussen, psychische aandoeningen, moorden, verliezen, misbruiken, enz. Trauma heeft de neiging om terug te komen in de volgende generatie, totdat je een manier vindt om je bewust te worden en opgelost te worden. Deze fysieke of emotionele ongemakken die onverklaard lijken, kunnen een "oproep" zijn, zodat we ons bewust worden van die tot zwijgen gebrachte geheimen of verborgen waarheden, die waarschijnlijk niet in ons eigen leven zijn, maar in het leven van sommige van onze voorouders.
Het pad om emotionele overerving te begrijpenHet is normaal dat
bij traumatische ervaringen mensen reageren door te proberen te vergeten. Misschien is de herinnering erg pijnlijk en ze geloven dat ze het niet kunnen verdragen en overstijgen. Of misschien brengt de situatie hun waardigheid in het gedrang, zoals in het geval van seksueel misbruik, waarin de persoon zich ondanks zijn slachtoffer schaamt en schaamt. Of wil gewoon het oordeel van anderen vermijden. Dus het feit is begraven en de beste oplossing is er niet over te praten.Dit soort vergeetachtigheid is erg oppervlakkig.
In feite wordt het thema niet vergeten, de herinnering wordt onderdrukt. Alles wat we onderdrukken manifesteert zich op een andere manier. Het is veiliger als het terugkeert door herhaling.
Dit betekent dat een gezin dat de zelfmoord van een van zijn leden heeft meegemaakt, het waarschijnlijk opnieuw zal proberen bij een andere persoon van een nieuwe generatie. Als de situatie niet is opgelost en opgelost, zal flo zweven als een geest die eerder of later terugkomt.Hetzelfde geldt voor alle soorten trauma.
We hebben allemaal veel te leren van onze voorouders. De erfenis die we ontvangen is veel breder dan we veronderstellen. Soms laten onze voorouders ons lijden en weten we niet waarom.
We zijn misschien geboren in een gezin dat vele wisselvalligheden heeft doorgemaakt, en we weten niet wat onze rol is in dit verhaal, waarin we slechts één hoofdstuk zijn. Het is waarschijnlijk dat deze rol aan ons is toegewezen zonder onze kennis: we moeten de wonden van deze gebeurtenissen, getransformeerd in geheimen, bestendigen, herhalen, bewaren, ontkennen of verbergen. Alle informatie die we over onze voorouders kunnen verzamelen, is de beste legacy die we kunnen hebben. Weten waar we vandaan kwamen, wie zijn deze mensen die we niet kennen, maar wie de oorzaak zijn van wie we zijn, is een fascinerende weg die ons alleen maar voordelen zal brengen. Dit zal ons helpen een belangrijke stap te zetten naar een beter begrip van onze ware rol in de wereld.
