Het model van Eysenck was een van de belangrijkste werken in de psychologie over persoonlijkheid. Als we zijn model onderzoeken, realiseren we ons dat de psycholoog een uitgebreid overzicht biedt van de elementen die dit concept definiëren.
Misdaad was (en is) een van de grootste onbekenden die mensen hebben geprobeerd uit te leggen. In sommige situaties met succes, maar in andere situaties zonder zeer correcte resultaten. In die zin was een van de relaties waarin we onszelf meer verdiepen, die met de persoonlijkheid; dus zullen we onze aandacht richten op de uitleg van Eysenck's model van criminele persoonlijkheid.
Griekse oorsprong van persoonlijkheidstheorieën
De meeste persoonlijkheidstheorieën die werden gecreëerd, hadden hun oorsprong in de Griekse gedachten. Een van de belangrijkste benaderingen sinds die tijd is die van Hippocrates. Zijn theorie van het temperament werd ontwikkeld op basis van die gearticuleerd door Empedocles.
Deze laatste geloofde dat alles in de natuur was samengesteld uit vier elementen: lucht, aarde, vuur en water. Van daaruit verbond Hippocrates deze elementen met lichaamsvloeistoffen; tegelijkertijd hadden ze een bepaald kenmerk dat een specifiek temperament definieerde volgens het overwicht van elke zaak.
Het persoonlijkheidsmodel van Eysenck
Het belang van het Eysenck-model is gebaseerd op de kenmerken die het definiëren: dispositioneel, hiërarchisch, dimensioneel en psychobiologisch. Allemaal zullen ze uiteindelijk aan elkaar gerelateerd zijn.
Dispositioneel
Het door Eysenck voorgestelde model wordt beschouwd als dispositioneel, aangezien de 'psychologische eigenschap' een centrale plaats inneemt in de ontwikkeling van zijn onderzoek. In die zin is een eigenschap of dispositie de neiging om zich in vergelijkbare situaties op een stabiele manier te gedragen. Dat wil zeggen, er zou een zekere traagheid ontstaan door onze persoonlijke variabelen, die altijd hetzelfde gedrag vertonen in reactie op stimuli die op elkaar lijken. Daarom zal relationship een relatie tussen gedrag en situatie worden gecreëerd.
Hiërarchisch Het Eysenck-model vestigt op piramidale wijze de structuur waaraan de constructie van de persoonlijkheid gehoorzaamt.
Op deze manier begint u met de meest specifieke stappen tot u de breedste en meest algemene stap bereikt:
Specifieke reactie.Degene die we geven in een bepaalde context en in specifieke situaties.
- Veel voorkomende reactie. In een situatie met vergelijkbare kenmerken zullen we altijd hetzelfde specifieke antwoord geven. Dat wil zeggen, een reeks specifieke antwoorden die altijd in dezelfde context worden gegeven, leidt tot een gewoon antwoord.
- Uiterlijk. De reeks gebruikelijke antwoorden in verschillende contexten zal een aspect vormen. Met andere woorden, we zullen de neiging hebben om ons op een stabiele manier te gedragen in een specifieke context.
- Dimensie. Verschillende aspecten zullen integreren in een veel breder begrip, dimensie.
- Dimensionaal In het model van Eysenck zijn er drie fundamentele dimensies: extraversie, neuroticisme en psychoticisme.
Deze combineren om een bepaald type persoonlijkheid vorm te geven. Deze drie elementen vormen een driedimensionale ruimte waarin mensen worden verspreid, afhankelijk van de mate van elk van de dimensies van hun persoonlijkheid.
Hiermee zou persoonlijkheid het resultaat zijn van de combinatie van deze drie dimensies
; tegelijkertijd bevindt elk van hen zich afzonderlijk in een tweedimensionaal vlak. Dat betekent dat ze een tegengestelde hebben. Extraversie (versus Introversie).Gezellig, dominant individu, met constante zoektocht naar sensaties. Zijn tegendeel zou een gereserveerde, afstandelijke, etc. persoon zijn.
- Neuroticisme (versus stabiliteit). Een psychische instabiliteit. Het houdt verband met de bereidheid om aan stemmingsstoornissen te lijden. De nadruk ligt op schuldgevoelens, angstgevoelens, een slecht gevoel van eigenwaarde, emotionaliteit, enz. Psychoticisme. Dic Dichotome reactie: heeft u er al dan niet één? De mensen die het presenteren, worden gekenmerkt door koud, onpersoonlijk, agressief, antisociaal en weinig empathisch.
- Psychobiologisch Voor elk van de dimensies is er een specifieke fysiologische en hormonale structuur que die zijn activiteiten relateert aan de dimensie waarmee het geassocieerd is.
- Extraversie. Gerelateerd aan het Asciating Reticular Activator System (SARA), gebaseerd op de excitatie of inhibitie van de interne corticale systemen. Op deze manier zou een persoon met een hoge mate van extraversie intern een sterke corticale remming hebben. Dat wil zeggen, het zou een lage perceptie van risico's hebben, wat zich vertaalt in een uitwendig disinhibitory gedrag.
Neuroticisme.
Deze dimensie is gerelateerd aan de activiteit van het limbische systeem (verbonden met het autonome zenuwstelsel) verantwoordelijk voor het reguleren emoties en bestaat uit structuren zoals de amygdala en hippocampus, onder anderen. Een hoge graad van neuroticisme impliceert een hoge activiteit van het limbisch systeem, wat betekent dat de emoties sneller activeren en langer duren om te dissiperen. Psychoticisme.
- Het is degene die minder uitgewerkt is en geen bepaald fysiologisch systeem heeft, hoewel er een zekere relatie is tussen deze dimensie en het metabolisme van serotonine. De misdadiger persoonlijkheid door Eysenck model
- Om een toelichting criminele persoonlijkheid geven door middel van dit model, moeten we het concept van de "misdaad" te overwegen. Dit impliceert extreme gedragingen en een gebrek aan empathie voor de materiële en persoonlijke goederen van anderen. Daarom zou criminele persoonlijkheid according volgens het model van Eysenck de volgende combinatie hebben:
- Aan de ene kant zou het te maken hebben met een hoge mate van extraversie
. Dapperheid, onbezorgdheid (fundamentele aspecten van extraversie) zou worden gekenmerkt als elementen van het plegen van een misdrijf. Laten we eerlijk zijn, het kost veel moed om bijvoorbeeld een winkel te stelen.
Vervolgens zou een crimineel ook worden gedefinieerd door lage niveaus van neuroticisme. Je limbisch systeem zou niet zo snel activeren als de stimuli die het ontvangt. Dit houdt in dat je op het moment dat je denkt over het plegen van een misdaad, geen toekomstvisie hebt over de gevolgen van je daden. Deze stimulus zou het sympathieke ANS-systeem niet activeren, waardoor de persoon zich niet schuldig zou voelen en vervolgens wroeging over wat ze deed.
- Ten slotte zou een persoon die een overtreding beging, "een hoge mate van psychoticisme" presenteren. Ze voelt geen empathie en toont een koude houding ten opzichte van wat ze deed. Eysenck's model verklaart in het algemeen het bestaan van een groot aantal verschillende persoonlijkheden. Het hangt allemaal af van de combinaties die we kunnen maken, want er is geen vaste "hoeveelheid" van elk, alleen na een bepaalde gradatie (behalve psychoticisme).Los van andere theorieën die mogelijk zijn gekomen om later het licht, het werk van Eysenck, aangepast aan de wereld van de misdaad, was een echte doorbraak voorproberen om de misdaad waarom gebaseerd op een meer psychologisch standpunt met betrekking tot de persoonlijkheid uit te leggen.