Er zijn zulke mensen, professionele commentatoren, geobsedeerde geesten die zeggen: "Ik heb gelijk en je vergist je." Het zijn profielen met een zeer groot ego en een zeer kleine empathie experts, experts in het creëren van constante meningsverschillen, vakmensen die bekwaam zijn om de harmonie van de omgeving te destabiliseren.Om gelijk te hebben en te laten zien dat we op de goede weg zijn, is iets dat aan iedereen voldoet, niet kan worden ontkend. Het is een stimulans voor het gevoel van eigenwaarde en een manier om onze cognitieve dissonanties opnieuw in evenwicht te brengen. Maar de meesten van ons weten dat er grenzen zijn, weten dat het van fundamenteel belang is om constructieve attitudes toe te passen, een bescheiden visie en een empathisch hart dat in staat is om de gezichtspunten van anderen te waarderen en te respecteren.
"Een geloof is iets dat je vasthoudt omdat je gelooft dat het waar is." D -Deepak Chopra-
Echter,
een van de grote kwaden van de mensheid blijft die verschrikkelijke behoefte om altijd gelijk te hebben.
"Mijn waarheid is de enige waarheid en het is het niet waard" breidt het mentale paleis van veel mensen uit en zelfs bepaalde instanties, politieke groeperingen of landen die hun idealen graag verkopen als moralistische pamfletten. Nu we deze feiten niet als geïsoleerd of nieuwsgierig beschouwen, moeten we ons ervan bewust worden dat het een serieuze zaak is.
Omdat degenen die geobsedeerd raken door gelijk te hebben, meedogenloze bijwerkingen hebben: isolatie en verlies van gezondheid. We moeten in contact kunnen komen met anderen, gevoelig zijn, respectvol en bedreven in het creëren van een gebalanceerde context. Twee mannen op een boot: de geschiedenis van blindheid, angst en trots Thich Nhat Hanh, ook bekend als "Thay" (meester in Vietnamees) is een zenmeester, dichter en een groot vredesactivist. Het heeft meer dan 100 boeken gepubliceerd en werd genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede door Martin Luther King.
Van de vele verhalen die Meester Thay gewoonlijk verlaat, is er een die ons een goed voorbeeld geeft van de onherstelbare menselijke behoefte om gelijk te hebben. Het rapport begint op een morgen in een regio in Vietnam. Het was het decennium van de jaren 60 en de oorlogszuchtige context die zich in al die landen uitstrekte kalm, sereen en gekenmerkt door de routines van zijn volk.
Op die dag zeilden twee oude vissers stroomopwaarts toen ze plotseling een vaartuig stroomafwaarts zagen aankomen. Een van de ouderen wilde naar de rand peddelen, denkend dat de vijand op die boot aankwam. De andere oude man begon te schreeuwen en hief zijn overtuigde roeispaan op dat hij een slordige en onverzorgde visser was.
De twee vissers begonnen met elkaar te discussiëren als kinderen op het schoolplein, tot seconden later, de boot die stroomafwaarts ging hen verrast ving hen in het water. De ouderlingen klampten zich vast aan de zwevende puinhopen en vonden de andere boot leeg. Geen van beide had gelijk.
De echte vijand was in hun gedachten, in een zeer geobsedeerde geest en in ogen die niet langer op de visuele scherpte van ouds rekenen.
Overtuigingen zijn onze bezittingen Mensen zijn authentieke geloofssystemen. We internaliseren ze en nemen ze op als mentale programma's die we voor onszelf herhalen zonder te stoppen als een rozenkrans, totdat we ze verwerken als eigendom, als een object dat verdedigd moet worden door het zwaard. In feite is ons eigen ego een mozaïek van gevarieerde en sterke overtuigingen, waarvan velen niet aarzelen te verliezen zolang ze gelijk hebben.
"Je knipt en modeleert je haar en je vergeet altijd je ego te modelleren."
-Albert Einstein- Aan de andere kant is het goed om te onthouden dat we allemaal het volste recht hebben om onze eigen meningen, onze waarheden en onze voorkeuren die we in de loop van de tijd ontdekken en die ons beiden identificeren en definiëren. Wees echter voorzichtig, wantgeen van deze dimensies zou ons "moeten" kidnappen "in de kerker van" mijn waarheid is de enige waarheid die telt ".
Sommige mensen voelen zich ondergedompeld in een innerlijke dialoog in de vorm van mantra, herhaalde de hele tijd dat hun overtuigingen zijn de beste, dat uw aanpak is onwrikbaar en dat hun waarheid is een uitblinker van onschendbaar wijsheid. Op die manier denken de speer door het leven gaan op zoek naar mensen en situaties die hun geloof te valideren, en de "waarheden" van deze atomaire werelden en beperkt waar niets moet worden ondervraagd.
De gevolgen van het leven met dit soort mentale focus zijn vaak ernstig en bijna onherstelbaar.
Het lijden moet altijd gelijk hebben en de gevolgen ervan De wereld is niet zwart en wit.
Het leven en de mensen vinden hun maximale schoonheid en expressie in verscheidenheid, in verschillende meningen
, in de verschillende perspectieven van het denken, voordat ze altijd ontvankelijk zijn om te leren, te groeien en vooruit te komen. "De mooiste geschenk dat we een andere persoon geven is onze aandacht."
-Thich Nhat Hanh-
vastklampen aan de gedachte en het opleggen van een universele waarheid is om te gaan tegen de essentie van de mensheid , en zelfs de eigen uitoefening van individuele vrijheid. Het is niet legaal, het is niet logisch en het is ook niet gezond. James C. Coyne, schrijver, psycholoog en professor emeritus in de psychiatrie de school van de Universiteit van Pennsylvania, zegt dat de noodzaak om altijd gelijk zijn, is een modern nauwelijks in staat om onze fysieke en emotionele gezondheid beïnvloeden.Volgens een onderzoek uitgevoerd aan de Universiteit van Bradford (UK), ongeveer 60% van de mensen met dit profiel last van maagzweren, hoge mate van stress en disfunctionele relaties met familie. Bovendien, en als dat nog niet genoeg was, zijn het mensen die de gezelligheid van de omgeving veranderen waar ze zich verplaatsen.
Tot slot, één ding weten we allemaal dat ons dagelijks leven een stroom is waar veel complexe stromingen elkaar kruisen. We gaan allemaal op onze eigen boten, stroomopwaarts of stroomafwaarts. In plaats van geobsedeerd te zijn door dezelfde richting te volgen, moeten we leren onze visie op te heffen zodat we niet met elkaar botsen.
We moeten wijken, een zee van geesten creëren die in staat is om met elkaar te verbinden om te stromen in vrijheid en harmonie. Uiteindelijk zoeken we allemaal hetzelfde lot, wat niemand minder is dan geluk. Laten we deze bestemming dus bouwen op basis van respect, empathie en een echt gevoel van gezelligheid.